Bir kıskançlık, iradesizlik ve intikamın romanı...
Her şey dozunda güzeldir. Bunaltıcı derecede Kıskanmak asla bir sevginin göstergesi değildir. İnsan seviyorum dediği kişinin üzülmesini ister mi? Ya da seviyorum dediği kişi tarafından sürekli göz hapsinde bulundurulmayı, takip edilmeyi, olmayan konular üzerinden sürekli yargılanmayı... Sevginin anlamı bu mu? Kendini, egosunu tatmin etmekten başka nedir ki bu?
Neyse efenim, konuya şöyle bir girizgah yaptıktan sonra gelelim kitaba: Zehra güzel, endamlı bir bey kızıdır, Suphi, Zehra'nın babasının yanında çalışan yakışıklı, terbiyeli, düzgün bir aile eğitimi almış delikanlıdır. Zehra küçüklüğünde itibaren o kadar huysuz ve o kadar kıskançtır ki bey babası bile illallah etmiştir. Suphi ise Zehra ya bu huylarını bile bile aşık olmuştur. Zehra ve Suphi evlenir her şey yolunda gider bir müddet, ancak huylu huyundan vazgeçmez Zehra eski huylarını tekrar gün yüzüne çıkarır ve kocasını bunaltır o da kolay yolu seçer ve başka bir kadına yani evlerindeki hizmetçi kız Sırrıcemal'e gider. Zehra ağ örmeye başlar Suphi ve Sırrıcemal'in arasına kendi eliyle başka bir kadın yerleştirir ve ondan sonra bir dizi felaket karakterlerin peşini bırakmaz... İnsan kitap bitince intikamın böylesi diye düşünmeden edemiyor doğrusu.
Kitapla kalın efenim :)
