Bir şeye önem verdiğimizde, kendimizi acı çekme ihtimaline açmış oluruz. Eğer birini sevme riskine girerseniz, kendinizi reddedilme, ihanet ve kaybetmeye açık hale getirirsiniz.
Harvard psikologlarından Dan Wegner (1994) düşünmemeyi denediğinizde kısa bir süre için düşünce sıklığının azaldığını, ancak kısa bir süre sonra her zaman olduğundan daha fazla sıklıkta zihninize geldiğini göstermiştir. Bu düşünce, düşünme eyleminizde daha merkezî hale gelir ve bir cevap uyandırma ihtimali de daha fazla olur. Düşünceyi bastırmak sadece işleri daha kötü yapar.
Biz geçmişlerimizin varlıklarıyız ve her bir anımız bu geçmişe ekleme yapar. Sinir sistemimiz ekleme yolu ile çalışır, çıkarma ile değil. Bir şeyi bir kez öğrendiğimizde, o şeyler artık önemli ölçüde bizim bir parçamız haline gelir.