Zilif
Oruç AruobaZilif Reviews
You can find Zilif reviews, Zilif book reviews, Zilif ratings on 1000Kitap.Sevdiklerinize bir kitap hediye edecek olsanız ne olurdu diye soranlara bu kitabı söylerdim. Herkesin hayatında bir kere okumasını tavsiye ettiğim bir kitap. Kitabın hikayesini bilirseniz daha da etkili oluyor. Elimden gelse herkese bu kitabı dağıtırdım. Hayatı direk suratımıza çarpıyor bu kitap. Ama uyarıyorum okurken ağlayabilirsiniz. youtu.be/cmQ2McGSHeM bu video ile tanıdım bu kitabı herkesin de bu videoyu izlemesini tavsiye ederim.
Kısa bir hayat sorgulaması...Toplum ve ben'imiz. Toplum ve hayatı oluşturan her şeyin hesabı verilmiş. Ne kadar da bizden birçok düşünce barındırmış meğerse bu kitap. Yazar içini, içindeki sancıları dökmüş. Aruoba'nın felsefik düzlemdeki bakış açısına aşina olanların şaşıracağı açıklıkta yazılmış Zilif.
.
"Ama düşün: Nedir ki ‘başarı’ — ne olabilirdi ki benim başarım, ben o koşullara boyun eğip,
toplum içinde bana gösterilen yeri alsaydım? Bir
ikiyüzlülük, bir sahtelik, bir aldatmaca olurdu bu
‘başarı’ — ‘ben’im, ben olmadan, hatta benliğimi
bir kenara atarak, kişiliğimi çiğneyerek elde ettiğim bir şey. Karşılığında kim olduğumu verdiğim bir ‘kimlik’..."
Oruç Aruoba'nın intihar etmeye karar verdiği bir akşam küçük kızı Filiz yıllar sonra okusun ve onu tanısın diye yazdığı bir mektup. Yazar o gece intihar etmemiş ve kızı yıllar sonra bu mektubun kitaplaştırılmasını kabul etmiş.
Çok özel, çok anlamlı, çok değerli... Okuduğum en gerçek ve en çarpıcı metin diyebilirim bu kitap için. Her satırının ağırlığını birazdan ölecek olan benmişim gibi göğüsümde hissettim. Bu satırları herkesin okumasını, okuyup anlamlandırmasını çok isterdim. Sokağa çıkıp insanları omuzlarından sarsarak okutmak istiyorum bu metini. Okuyun ama anlamak isteyerek okuyun diye bağırmak istiyorum.
Tersten okunduğunda kızı Filiz’in ismini veren bu kitap, hayattan vazgeçmek üzere olduğu o an kızına,o yaşamının yarısına geldiğinde verilmek üzere, yazdığı bir mektup. Aslında okurken hiç depresif bir şey hissetmedim, aksine o zaman da belli bir olgunluğa erişmiş bir adam vardı karşımda. Kendini de dünyayı da olduğu gibi görebilen ama aynı zamanda dünyayla uyuşmazlığının da idrakinde olan bir adam. Ve hayatta hiç kimse tarafından gerçekten tanınmadığını, anlaşılamadığını düşünen o adam, o esnada küçük bir çocuk olan kızının yetişkinliğine yazıyor ki bari kızı onu anlasın…Bu mektubu yazdıktan sonra hayatına son verme fikrinden vazgeçtiği söyleniyor. Her ne olmuşsa iyi ki vazgeçmiş ve sonraki yaşamında acısını şahane bir şekilde damıtmış. Ve iyi ki bu kitabı da kızının izniyle basmış çünkü onun gibi bir insanın bile pes edecek noktaya geldiğini bilmek, hayat zorladığında herkesin şu dünyada benzer hisleri yaşadığını anımsatarak güç verici nitelikte
Kitaptaki tarih 1987 ve diğer kitaplarının basım tarihlerine bakıyorum da hepsi sonrasında. Yani eğer vazgeçmeseydi o bayılarak okuduklarım da olmayacaktı. Şimdi o yazdıkları daha anlamlı oldu ve neden bu kadar etkileyici olduklarını daha iyi anladım. Aniden kendini okutan bu kitaba da Aruoba’ya da kocaman bir “iyi ki!”
Zilif.. Bir babanın kızına intihar etmeden önce yazdığı mektupların kitaplaştırılmasıyla oluşturulmuş. Hayatta tutunamamış, topluma yabancı kaldığını hissetmiş birini anlatıyor. Otuz sayfada üç yüz sayfalık his yer alıyor bana göre. Herbir cümlesi ayrı güzel ve özeldi. Okuduğum en güzel mektuplardı diyebilirim. İlk Oruç Aruoba kitabım, etkileyici bir tanışma oldu.
Oruç Aruoba anlatılamaz bir
düşünür. Öyle bir gözlem yeteneği var ki, kızında iz bırakan anları bile farkedebilen bir baba. İyi baba olmadığını iddia eden bir baba üstelik. Kesinlikle okunması gereken bir yazar. Okumaya yeni başlayanlar için zorlayıcı olabilir.