"Herşeye rağmen iyi ki benimlesin Zülzine'm. O hiç bitmeyeceğini sandığım yalnızlığımın, derin kederimin yerini senin şen ışığın aldı. İçimde , her bir zerremde, artık senin bana tattırdığın mutluluk parıldıyor. İyi ki gördüm seni o gün , iyi ki dayadın hançerini böğrüme, iyi ki baktın bana o güzel gözlerinle, iyi ki seni çıkardı Rabbim karşıma. Söz verdim ya, dönmek bana yakışmayacak. Sabredeceğim. İyi uykular gönlümün ışığı..."
Asla... Asla bırakamam seni Zülzine. Ne istersen iste benden, ama bırakmamı isteme. Yapamam. Ben şu dünyada bana layık kimse yok sanıp yalnız gezerken, hiç beklemediğim bir anda seni buldum. Şimdi böylesine tutulmuşken bırakamam.
Rüzgâr çöldeki ayak izlerini nasıl silerse, zaman da öyle siler her şeyi Zülzine’m. Acıyı, utancı, sevinci… Her şey zamanın körelmez törpüsüyle ufalanır gider.
Sen bir ömür hep deniz gözle, kendine denizde bir hayat kurmayı düşle, gelsin kim olduğunu bile bilmediğin, daha dün tanıdığın biri senin ömrüne 'benim' desin.