Çocuk diyoruz. Çocuk ne anlar. Aman o daha çok ne bilecek. E ama bunun için ağlanır mı evladım diyor bir anne. Kes sesini ağlama git odanda ağla diyor başka bir anne… Uzayıp gidiyor bu örnekler. Çocuk diyip önemsemediğimiz onlar anlamaz diye düşündüğümüz, ağlamalarını ciddiye almadığımız o minicik bedenler aslında her şeyin farkında. Hatta biz
Ama şimdiki çocuklar da şey yapıyor.Mesela kendine kahve yapıyorsun, soğuk kahve.Diyorsun dur oğluma da yapayım, karşılıklı içelim.Her şeyini aynı yapıyorsun, bardağını buzunu.Ama kahveden rahatsız olmasın diye kahvesini bir tık az, şekerini bir tık fazla koyuyorsun.Geliyor ben bunu içmem diye geri gidiyor.Ulan bizim zamanımızda çocukluk kötüydü,şimdi analık kötü.Ogrenci olduk öğrencilik kötüydü, öğretmen olduk öğretmeni takan yok.😂😂😂Peki bize kim ne diyecek?Arada kalmışız.
Bir kaç aydır elimde sürünen kitap sonunda bitti. Kesinlikle yıldızımın asla barışmayacağı bir yazar daha. Serinin diğer iki kitabı da elimde olduğu için okuyup sonrasında bir daha asla okumak istemeyeceğim bir yazar. Seveni tam seviyor sevmeyeni de hiç sevmiyor demişlerdi. Gerçekten tamda bu şekilde tanımlayabilirim bu durumu. Ben sevmeyen tarafta yerimi aldım ne yazık ki. Betimlemeler çok uzun olaylar gereksiz yere çok fazla uzatılmış. Asıl olayı okuyabilmek için sayfalarca gereksiz betimlemeler diyaloglar okuyorsunuz resmen. Okurken ne yazık ki Haddinden fazla sıkıldığım ve zor bela bitirdiğim bir kitap
1Q84 - 1. KitapHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20202,531 okunma
Ama ama ama pes etme😂İlk kitapta bende öyle demiştim,ikinci kitabı iki sene önce okumuşum resmen.İkincide gönlümü çelmişti.Su an ucu okuyorum, hepsinden daha iyi.
“Yok.” dedi, “Ben isim vermem o köpeğe.” İsim vermek, sahiplenmek demekti. İsim verdiği andan itibaren köpeğin bir varlığı olacaktı, kabullenilmiş, sahiplenilmiş bir varlık.
Şuanda elimde yok . Gurubunuza katılmayı çok isterdim ama dahil olduğum üç gurubum var. Dördüncüsü beni biraz zorlar. Çok teşekkür ederim . Keyifli okumalar dilerim