“Bana acıyla ilişkini söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim.” Ernst Jünger
Enfes bir kitap okudum diyebilirim. Acıya karşı duruşun toplumu nasıl etkilediğini anlatıyor Byung-Chul Han. İlk sayfasından itibaren etkileyen cümleleri ile toplumsal, sosyolojik, psikolojik alanlarda muazzam tespitler yapıyor. Kitap, hacminin aksine okudukça katmerleniyor, derinleşiyor. Böyle akıl muhasebesine sürükleyen kitaplar bana haz veriyor.
Bir tıp terimi olan, artık elden bir şey gelmediği durumlarda acıyı geçici olarak gidermek için uygulanan tedavi olan “ palyatif”, günümüz toplumunu niteleyen bir metafor olarak kullanılmış.
Acı korkusunun hakim olduğu, beğeni çılgınlığına kapılan, sürekli“ mutlu olma” mottosuyla yaşayan toplumun acının geliştiren, olgunlaştıran özelliğine kapıları kapaması, sorunları geçiştirmesini anlatıyor yazar.
Günümüzde acı yaratacak her durumdan kaçılıyor. Aşk acısı bile bundan nasibini alıyor. Yalnızlık, yalıtılmışlık had safhada. Üstelik narsizim egoizm batağında..
Pandemi dönemine de yer verilmiş kitapta. O zamana, yaşanan sorunlara başka bir gözle bakıp, irdeleme fırsatı veriyor.
Kitap vesilesiyle dönüp kendi hayatıma baktığımda yüzleşmekten, yaşamaktan kaçınmadığım acıların yolumu nasıl şekillendirdiğini, beni nasıl dönüştürdüğünü şimdi daha net görüyorum.
Bazı kitapları ifade etmek kolay olmuyor. Her sayfasına düşünceleriniz dökülüyor, ufkunuz açılıyor. Kitabın her okuyucuda ortak beğeni oluşturacağına inanıyorum ve gönülden tavsiye ediyorum.
