Sigara icen insanlarin,kitap almaya para veremem butcemi zorlar elestirisiyle basliyoruz bu anlatima.Gercekten kendimize deger katacak seyler konusunda cok cimriyiz bazi zamanlar.Yitirici seyler icinse cok cömert.Orwell ikinci bolumde kitapci olmak istemedigini belirtiyor cunku kitaplarin o buyulu dunyasindan cikip isciliginde calismanin cok zahmetli ve ayrica gosteris budalalariyla karsilasmaktan cok biktigini anlatiyor.Tespitlerinde haklilik paylari olduguna katiliyorum deneyimlerim dogrultusunda.Bazen insan kitaplara daha siki sarilmak icin onlardan biraz uzaklasmasi gerekiyor.
Anılarımı dürüstçe ayıklayıp o zamandan beri öğrendiklerimi yok sayarsam, savaş boyunca olan hiçbir şeyin beni birkaç yıl önce Titanic kazasının etkilediği kadar derinden etkilemediğini itiraf etmem gerekir.
Şu anda tek bildiğimiz, hayal gücünün, bazı yabani hayvanlar gibi tutsaklık altında üreyemediği.
Yalın, coşkulu bir dilde yazmak için korkusuzca düşünmek gerekir...
Tek bir tabu bile zihni her yönüyle felce uğratabilir çünkü özgürce peşinden gidilen her düşüncenin yasak düşünceye varma olasılığı vardır.
Kitaplarla profesyonel denebilecek türde bir ilişki kurmadan çoğunun ne kadar kötü olduğunu keşfedemez insan.
Üstelik kitaplar icat edilmiş tüm nesnelerden daha fazla toz toplar ve kurt sineklerinin hepsi bir kitabın üzerinde ölmek ister.
Fakat ömrümü kitap ticaretiyle geçirmek istemememin asıl nedeni o işi yaparken kitap sevgimi yitirmemdi. Bir kitapçı kitaplar hakkında yalan söylemek zorundadır ve bu da onlardan tiksinmesine yol açar; daha da kötüsü sürekli tozlarını almak ve bir oraya bir buraya taşımak zorunda olmasıdır.
Londra gibi bir şehirde tescillenmesi mümkün olmayan deliler sıklıkla sokaklarda dolaşır ve sahaflar onları çeker, çünkü kitapçı para harcamadan uzun zaman geçirebileceğiniz az sayıda yerden biridir.
,kaldı ki sıradan bir insan sigaraya bir Hint köylüsünün geçimine harcadığından fazlasını harcıyor.
Fiyatların şu haliyle, tütüne kitaplardan çok daha fazlasını harcıyorum.