Pek çoğumuzun bir noktada yaptığı gibi danışanlarım da hayatımızdan neyi beklemenin doğru olduğunu ve neyi kabul etmemiz gerektiğini sorguladı. Aya sıçrarsak yıldızlara da ulaşacağımız söylendi bize. Kimileri için şans, hayat ve hayaller bir araya gelir. Diğerleri için gerçeklik, belki kötü kararlar veya çoğu zaman kötü şans yüzünden umduklarından uzak bir dünyadır. Veya belki de hayalleri gerçekçi değildi. Kitap boyunca umudun önemini vurguladım, ama ya umut yanlışsa?
"Şimdi" ve "Burada"olmanın kederine karşı çıkmadım.
Dünyada iki kapılı bir han gibi durmanın,
buraya böyle gelmiş olmanın,
geçene yol açmanın, ki içinden rüzgar geçirmenin
ne büyük güç istediğini anladım. Durmanın en büyük sabır...
İçimde yeryüzü konuştukça anlıyorum ki,
bölünmüş bir hatırayım ben
dünyaya dağılan.
Ve şimdi biliyorum, neden,
yaş akıyor
atımın sol gözünden.