Şu gencecik yaşta kendini ömrünün sonuna gelmiş 80'lik amcalar gibi hisseden bir ben miyim acaba...
Ne çalışmak istiyorum, ne kimseyle konuşmak istiyorum, ne evden çıkmak istiyorum, ne düşünmek istiyorum.
Değil hiçbir şey için kılımı kıpırdatmak;
Hiçbir şeye takadim mecalim bile yok.
Bilmiyorum ben de ağır bir bitkinlik var bu aralar..
Hem ruhum, hem bedenim
hep yorgun, hep yorgun, hep yorgun..
Potansiyelimi az çok biliyorsunuz.
Mesela bazen buraya okuyanları sonsuzluk kere sonsuzluğa gark edecek kıyı bulmaz okyanuslar gibi huzurun içinde bir mum gibi eritip, nutkunu durdurup kendinden geçirecek yazılar yazmak için klavyeyi elime alıyorum.
Ana taslağı kafamda çizip, her şeyi düşünüp, tüm detayları kafamda projelendirip, büyük resmi ortaya çıkartıp,
Klavyeyi alıyorum elime, tam yazmaya başlıyorum
"başlarım ulan böyle işin çanağına" deyip vurup kafayı yatıyorum :)
Ya yok, ben ölmüşüm de cenazeme mezar bulan yok.
Beleş mezar bulsam gidip yatacağım gibi bir halim var 😅