Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
#OscarWilde birkaç öykü, oyun ve şiir yazmış olmasına rağmen, #doriangrayinportresi onun tek romanı. Roman, döneminde ahlaksızlığı yücelttiği gerekçesiyle tepki çekmiş. Wilde, ahlaki bir sonu olsa bile sanatın özünde ahlak dışılık olduğunu ve okurların Dorian Gray’de kendi günahlarını bulacağını söylemeyi sürdürmüş. Romanı ile edebiyatın
Kitap okuduğum dönemin azizliğine mi uğradı veya ben mi kitap okumayı unuttum veya kitaptan zevk almayı unuttum diye kendimi sorgulamama yardımcı olan bir kitaptı. Daha çok bulunduğum yaştan dolayı veya yaşanmışlıklar ötürü bayıla bayıla okuduğum bir kitap değildi. Yorumlarda çok güzel mükemmel gibi bir abartılma söz konusu olsa da kitaba 10 üzerinden 5 verebilirim. Emek iltifata tabiidir
Yeşil Mürekkebin sahibi "Sabahattin Ali"
Bizden adam çıkmaz, diye bir söz var bilir misiniz? Katiyen yanlış. Bizden öyle adamlar çıkıyorki aklınız hayaliniz şaşar. Lakin gelin görün biz ne kıymetlerini biliyoruz ne de eserlerine kıymet veriyoruz.
Bu kitap Sabahattin Ali'nin hayatını anlatıyor. Anlatmaya doğumundan itibaren başlamıyor. Almanya'ya gidişiyle başlıyor zamanla gelişen yazı
Willy Maitland, yıllar önce bir uçak kazası sonucu babasını kaybeden genç bir kadındır. Babasının öldüğünden emin olamayan Willy babasının ortadan kayboluşunun ardındaki sır perdesini aralamaya karar verir ve araştırmalara başlar. Bu araştırma sürecinde karşısına Guy çıkar. Başta iyi anlaşamayan bu ikili bir süre sonra birlikte hareket etmeye başlarlar. Gizem, gerilim, heyecan dolu bu süreç acaba nasıl sonlanacaktır? Willy'nin babası gerçekten öldü mü yoksa Willy şüphelerinde haklı mı, babası yaşıyor mu?
270 sayfalık bu kitabı işte bu soruları sorarak okudum. Kitabı okurken hiçbir karaktere güvenemedim. İyi bildiklerimizin kötü çıkma olasılığı kitabın bende iyice merak uyandırmasına neden oldu ve bu nedenle kitabı okumak daha zevkli bir hal aldı.
Tess Gerritsen'in kitaplarında tıbbi terimler görmek benim çok hoşuma giden bir şeydi bunda sağlıkçı olmamın da etkisi var sanırım. Böylesine hoşuma giden bir etmeni bu kitapta görememek beni biraz üzdü. Kitapta Amerika'yla Vietnam arasında geçen savaşa dair dile getirilmeyen olayları anlatıldığı için diğer Tess kitapları gibi sevemedim. Savaş konularını oldum olası sevmem çünkü
Yani anlayacağınız, kitap beni içine pek çekemedi. Normal ben Tess okurken kitaptan kopamazdım aklım hep kitapta olurdu ama bu kitapta onu yaşayamadım. Kitabı sevmedim diyemem, çok güzel bir kitaptı fakat söz konusu Tess Gerritsen olunca beklentim çok üst seviyeye çıkmıştı, bu yüzden bir hayal kırıklığı yaşadım sadece.
Tess severlerin kaçırmaması gereken bir kitap ama akıcı,sizi kendine bağlayacak bir gizem/gerilim kitabı arıyorsanız bu kitabı tavsiye etmem pek doğru olmaz diye düşünüyorum
GÖREBİLMEK İÇİN KÖR OLMAK MI GEREKİYOR?
Kitap, ismi belirsiz bir şehirde ismi belirsiz bir adamın trafikte kör olmasıyla başlar. Bu bildiğimiz bir körlük değildir. Siyah değil beyaz bir körlüktür. Tıpkı içi yoğun floresandan görünmeyen bir oda gibi. Kendisine yardım edilen bu kör adamın aynı şekilde yardım eden tarafından arabası kaçırılmıştır.
Kitabın yarısına geldim sayılır, bi burada söylemek istediğin şeyler var.
Kitabı ilk elime aldığımda otobüsteydim ve Kelebek, Zeytin ve Leylek konuşurken nakkaşlık hakkında anlattıkları dokuz eşsiz hikaye hariç yeteri kadar dikkatli okumadım ne diyeyim. Katilin kim olduğuna dair bir tahminim yok.
Ama beni yumuşak ve nasırlı elleri arasına alan bu güzel kitap ilk defa aynı anda birden fazla kitap okuma alışkanlığımı da söktü içimden. Elime başka kitap alamıyorum; kitabın tarihi, tadı, anlatımı, betimlemeleri, söz oyunları, konusu, gizemi, yoğunluğu, şehveti arasında çok huzurluyum. Spoiler vermek istemiyorum 186. sayfa, 202. sayfa, Şeküre, Enişte, Çocuklar, Kara, Hayriye, Ester… Tüm karakterler, düşünceler, hikayeler öyle zarif ki ben anlatamıyorum. Orhan Pamuk anlatmış, aklınızda okumak varsa lütfen bugün başlayın.
Osmanlı’nın bu halini zaten çok seven biri olarak biraz eleştiririm genelde kitaplardaki eksikleri, burun kıvırırım. Bunda ise bırakın yanlışları parmakla göstermeyi öğrendiğim şeyler oldu. Listemin birinci sırasında İstanbul’da bulabileceğim minyatürleri ve nakkaşları gezmek.
Devamı kitabı bitirince gelecek…
Ben güzel bir şey bitirince düzgün konuşamıyorum, en sevdiğim üç kitaptan biri artık… 11/10 ne diyeyim.
