“Herkes kalbiyle nafakalansın..”
İçinizde ne besliyorsanız, bereketini görün…
Sizde bazen arafta kalmış gibi hissediyor musunuz? Hiç bir yere ait olmama hissi…Bazen böyle oturup düşündüğüm oluyor ben ne yapıyorum bu hayatta diye? İçimde; eteklerini toplamış, arkasını dönmüş, yüzünü düşürmüş bir kız çocuğunun hüznü var. İçim bu kadar büyümeyi kaldıramıyor.
Küçük kalmak istiyorum ama, ne “babamla” dertleşebiliyorum, ne de “annemle”. Sadece yaslanarak tavana bakıyorum.
Olmam gereken yerden çok uzaktayım, belki de yoruldum, bilmiyorum. Öyle karışık, öyle yabancıyım ki, bu aralar kendime bile gelemiyorum.
F.Dostoyevski
Okur Takip Önerileri
Beni ben yapan her şeye, iyisi ve kötüsüyle beraber teşekkür ederim. Ve ben artık bunlarla beraber benim. Bütün yorulmuşluklara rağmen, hayat hala güzel. Yaşamak daima umrumda olacak.
Hoşgeldin otuz üç yaşım🫶🏻