KittoKatto
@kittokatto
Öğretmen Adayı
57 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ben artık kim olduğumu pek bilmiyorum, hayatta nerede olduğumu bilmiyorum, yaşımı bilmiyorum. Hep otuz yaşında olduğumu zannediyorum ve her şeyle alay ediyorum. Kocaman bir oyunun içine demirlenmişim gibi geliyor, ciddi değilim, hiçbir şeyi ciddiye almıyorum. Aptalca şeyler yapmaya ve yazmaya devam ediyorum. Yolum çıkmaz sokakta bitiyor, hayatım çıkmaz sokakta son buluyor.
Benim çocuklarımın yaşı yok. Mathieu'nün yaşı yok. Thomas da yüz yaşlarında olmalı.
Onlar, iki küçük kambur ihtiyar. Artık akılları yerinde değil ama hala tatlı ve sevecenler.
(...)nereye gidiyoruz baba diye sormuyor artık.
Belki de bulunduğu yerden memnundur.
Ya da artık hiçbir yere gitmek istemiyordur.
Okur Takip Önerileri
Bir gün Bach, Prozac'ın yerini alabilse...
Eğer çocukların babalarıyla gurur duymaya ihtiyaçları varsa, belki de babaların da, kendilerini rahatlatmak için, çocuklarının hayranlıklarına ihtiyaçları vardır.
Babalar çocuklarıyla biraz daha büyüdüklerinde ilgilenirler, meraklı olduklarında, sorular sormaya başladıklarında.
Bu anı boş yere bekledim. Sadece bir soru vardı sorulan: "Nereye gidiyoruz baba?"
Belki de "genetik", şanssız kelimesinin bilimsel karşılığıdır.
Mathieu ve Thomas'nın cüzdanlarında asla ne kredi kartı ne de park kartı olacak. Asla cüzdanları olmayacak; tek kartları, bir engelli kartı olacak.
Çocuklarımdan söz ederken "diğerleri gibi değiller" diyorum. Bu, şüphelendiriyor.
Einstein, Mozart, Michelangelo diğerleri gibi değillerdi.
Hiç mutlu olmamış, dünyaya sadece acı çekmek için ufak bir gezinti yapmaya gelmiş olan birinin ölümü korkunç bir şeydir.
Bir gülümseyişinin anısını saklamak bile çok zor.
Küçük kuşlarım, hayatımın en önemli anılarını oluşturan şeyleri asla bilemeyecek olmanızı düşünmek beni üzüyor.
Thomas ve Mathieu manzaraya bakmıyorlar, umurlarında değil. Beraber asla hiçbir şeye hayran olamayacağız.
Nereye gidiyoruz baba?
Ters yönden otobana gireceğiz.
Alaska'ya gideceğiz. Ayıları seveceğiz. Kendimizi ayılara yedireceğiz.
Mantar toplamaya gideceğiz. Zehirli mantarlar toplayacağız ve harika bir omlet yapacağız.
Havuza gideceğiz, büyük tramplenden içinde su olmayan havuza atlayacağız.
Denize gideceğiz. Mont-Saint-Michel'e gideceğiz. Bataklıklarda gezineceğiz. Batıp gömüleceğiz. Cehenneme gideceğiz.
Onuncu sefer "Nereye gidiyoruz baba?" diye soruyor, artık cevap vermiyorum...
Artık nereye gittiğimizi ben de pek bilmiyorum, benim zavallı Thomas'm.
(...)size yine de bir kitap hediye edeceğim. Sizin için yazdığım kitabı. Unutulmamanız için, engelli kartı üzerinde sadece bir fotoğraf olarak kalmamanız için.