yağmur morkoç
@kivircik17
İnsanlar kötüydü , kitaplara sığındım.
lise
istanbul
istanbul, 7 Temmuz 2002
17 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Yalan bana suçların en ağırı gibi geliyordu ; ve bir yalan söylendiği zaman insanların değil, eşyanın bile buna nasıl tahammül ettiğine şaşıyordum. Yalana her şey isyan etmelidir. Eşya bile : damlardan kiremitler uçmalıdır , ağaçlar köklerinden sökülüp havada bir saniye içinde toz duman olmalıdır , camlar kırılmalıdır , hatta yıldızlar düşüp gökyüzünden bin parçaya ayrılmalıdır filan... Zavallı çocuk.. Nüzehat bana yalan söyledi.
Sayfa 59Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bütün şehir onların olsun.
Ben, sana yakın olmak istiyorum(:
Ahmed Arif
Freud'un kızına yazdığı mektup: "Sevgili Anna,
En güvendiğin insanlardan kötülük görüp üzülmen güçsüz biri olduğun anlamına gelmez.
Fizik kurallarına göre; sırtını dayadığın bir nesne birdenbire giderse sen de o yöne doğru devrilirsin. Yani bunun güçsüzlükle alakası yok."
Kahkaha atarak ağlayasım var psikolojim o kadar bozuk bu aralar.
Bir yerde okumuştum "Çok tuhaftı, ağlayamadım ama ruhum paramparça olmuştu" yazıyordu. İnsanın içine atmasının, güçlü görünmeye çalışmasının en yorucu hâli bu olsa gerek.🕊️