“Ah, dünya ne kadar güzel Yarabbim, dünya ve hayat ne kadar güzeldi ve iyiydi… yağmur? Lakin yağmurun ne ehemmiyeti vardı? İnsan mesut olduktan, sevdikten, sevildikten sonra her şey boştu. Sade aşk, ah, sade bir Suat vardı.”
“Ah, niçin ona kifayet etmiyordu? Niçin ona her şeyi unutturamıyordu? Erkek kalbi kadınların kalbinden ziyade talepkâr olmak bir haksızlık değil miydi?”
“Bilakis zavallı erkekler Suat Hanım, bir kadının ne olduğunu anlayanlar için asıl zavallı olan erkeklerdir. Kadın olmayınca bir erkek hayatının ne akim, ne yağmursuz, tesellisiz bir siyah çöl olduğunu bilseniz…”