"Beni hâlâ garip bulmuyor musun?" diyerek odamın siyah duvarlarında, siyah eşyalarında gezdirdim gözlerimi ve üzerimi de süzmesi için bekledim onu.
"Yalnız bir ayrıntıyı kaçırmışsın, saçların hâlâ kahve." Acı kahve. Kahvenin acı tonu benim saçlarım. Tüm siyahlığımın içindeki acı bir kahve tonusun sen, dokunmaya, incitmeye kıyamadığım...
Nasıl vurgunum bilirdin, Niçin benden yüz çevirdin? Kimlerin koynuna girdin? Öpmeğe kıyamadığım!
Bakmaya kıyamadığım resimlerin hepsini yüreğimin ateşine attım
Beni hâlâ tanımıyorsun, seni yakamadığımdan geçmişi yaktım
SEVDA IŞIĞI
Gözlerinin içi güler sevda ışığında,
Sanma ki sönecek bu aydınlık.
Soğuk bir kış gününde yürek ısıtan sözlerin,
Anılar defterinde yazılı hala.
Kaldırım taşlarının arasında açan çiçek gibi
Kısa ömrümde bir mucizesin.
Koparmaya kıyamadığım, bakmaya doyamadığım,
Nadide bir çiçeksin...
Şiir
Pastoral bir kentin bozkırlarında, kardelenleri kokladım.
İşte ben nefsin ne demek olduğunu orda o an anladım.
Bakmaya kıyamadığım o kardeleni, koparmaya bile tenezzül edemediğim o çiçeğin süt beyazı kökünü yemek için kopardım.
Belki de buydu benim en büyük günahım.
Didaktik bir pardesü giyinmiş,
Lirik şiirlerim.
Çünkü ben saklamayı severim.
Güzel şeyleri istiflemeyi.
Mısraların içine, anlamlar gizlemeyi.
Dedim ya pastoral bir kentin bozkırlarında, kardelenleri kokladım.