Köylü dünya saltanatlarının boşluğunu anlamıştı, artık onlara hasret çekmiyordu.
- Neden karıcığımın yanında kalmadım, diye içini çekiyordu ; dünya büyüklerini kıskanmak meğer ne boş şeymiş! İnsan onların yüksek mevkilerinin yalnız güzel taraflarını görüyor. Madalyanın ters tarafını gözünün önüne getirmiyor. Gerçekten benim valiliğimin kaygıları sevgili boz eşeğimin dostluğuna değmiyor ; hele efendim Don Kişot'un bana gösterdiği muhabbetin pabucu bile olamıyor.
"An, kula bir emanet. Her kulda bir tecelliyat var. Kadir kıymet noktasına gelince, önce ânın kıymetini bilmek lazım. 'Bu bir demdir gelip geçer, duyamazsın demedim mi?' diyor Pir Sultan Abdal."