151 syf.
·
Not rated
Savaş Fotoğrafçılığı, acıya tanıklık!
Kevin Carter’ı hatırlarsınız hani ; Küçük kız çocuğu kampa doğru gelirken yığılıp kalmıştı ve hemen arkasında ölmesini bekleyen yırtıcı bir kuş/akbaba vardı, fotoğrafı çektikten sonra olay yerinden çekip gitmişti!
İşte bu kitap Savaş Fotoğrafçılığını enine boyuna duygusuna felsefesine vicdanına gerçekliğine
Kitap gerçek bir yaşam öyküsüne dayanıyor. Sadako 1943-1955 yılları arasında Japonya'da yaşamış bir kız çocuğu. Japonya'nın 2. Dünya Savaşı'nın ardından aldığı hasarı onarmaya çalıştığı bir dönemde dünyaya gelmiş bir çocuk. Bu hasarlardan birisi de bombanın yaydığı radyasyon. Radyasyon nedeniyle kanser sık görülen bir hastalık. Hatta halk lösemiye bomba hastalığı adını takmış.
Sadako okulunun atletizm takımının en başarılı koşucusu. Ancak bir gün lösemiye yakalandığını öğreniyor. En yakın arkadaşı olan Şizuko ona kağıttan bir turna kuşu hediye ediyor. Bir Japon inanışına göre hasta birisi kağıtlardan origami ile bin tane turna kuşu yaparsa sağlığına kavuşurmuş. Sadako da her gün kararlılık ve umutla turna kuşlarını yapıyor. Kitapta Sadako'nun yaşadıkları üzerinden Hiroşima'ya atılan bombanın Japon halkı üzerindeki etkilerini okuyoruz.
Savaş teması zaten başlı başına beni etkiliyor ama bu kitapta da olduğu gibi çocukların yaşadıklarına dair bir şeyler okumak beni sarsıyor. Kitap ince bir kitap olsa da savaşın etkilerini ve Sadako'nun hislerini okuruna geçirebildiğini düşünüyorum.
Hiroşima'nın Çiçekleri ile Tohumları-216sayfa
Edita Morris
1. Kitap; Hiroşima'nın Tohumları
Hiroşima'ya atom bombası atılmasının üzerinden on dört yıl geçmişken bir Amerikalı olan Sam, Hiroşima'ya gelir. Çevresindekiler hoş karşılamasada kız kardeşi Ohatsu'yu beğenen Sam'e Yuka bir oda kiralar. Yuka, Sam'i ne kadar yaşadıkları geçmişten uzak
'Bombalar yağmaya başladı, bu sefer şehrin öbür yanına.'
''Yaralı bir takvimle büyüyor,
üç tarafı hüzünlerle çevrili yurdum,
genç ölümlerle değişiyor mevsimler,
ve hep aynı toprağa aynı ağıtı söylüyor
anadoludaki bütün diller...
Ey benim bin yıllık kardeşim unutma;
benimki kanar, senin parmağına çöp batsa.''
Nazım Hikmet'in Hiroşima'da ölen bir kız çocuğu için yazdığı şu satırlar sanki Anne Frank ve faşizmin kurbanı birçok isimsiz Yahudi'yi gerçeği olduğu gibi göğüsleycek bir özet niteliğinde oluyor.
"Kapıları çalan benim, kapıları birer birer,
Gözünüze görünenmem, göze görünmez ölüler... "
Anne Frank da bir toplama kampında hayatını kaybetti çünkü.
Zaman her yaraları sarmazmış. Savaşta insan sadece bedenini değil, ruhunu da kaybedermiş.
Büyük yağmacıların küçük yağmacı halkarı ateşleyerek empeyalist hedeflerini gerçekleştirmek için ulusların kahramanlık öykülerini kullanarak piyonları sahaya sürdükleri o masal şey; SAVAŞ #197318146
Susmuyor silahlar, feryat var gecede
Dinsin bu gözyaşı, bitsin bu işkence
Savaşın psikolojik tesiri hakkında sayfalar dolusu tahlil yapsak az gelir. Bu sebepten ötürü kısa keserek bu kitabı okuyun diyorum.
Hiroşima
Merhaba “Kağıttan Son Turna Kuşu” henüz bitirdiğim ve beni bir hayli hüzne boğan bir kitap. Savaşın en acı yüzlerinden birisi diyebiliriz Hiroşima’ya en acımasız olanı. Savaşta en çok çocuk olmak zor, birde emanet edileni muhafaza etmek.
Ichiro en yakın arkadaşı Hiro ile keyifli bir günde yakalanıyor bu toz bulutuna. Ne olduğunu henüz anlamasalar
2. Dünya Savaşının sonlarına doğru ABD nin Japonya'nın Hiroşima kentine attığı ilk atom bombasının yarattığı sonuçları, olayın altı tanığının anlatımlariyla bize aktaran cok değerli bir eser. İlk defa 1946 da ABD de yayınlanmış. Meraklısina tavsiye olunur. Bizde ise olaya en etkileyici yaklasan belkide Nazım Hikmet olmuştur.
KIZ ÇOCUĞU
Kapıları
