Bu ülke, ne İsrail Terör Örgütü'nün ne Rusya Kızıl Ordusu' nun ne de başka bir ülkenin peyki değildir.. Kulağını aç, iyi dinle Tayyip: Burası Türkiye Cumhuriyeti!..
Ne fark ederdi ki zaten? Herkes ölüyordu nasıl olsa; iyisi de kötüsü de, güçlüsü de zayıfı da, hayata dört elle sarılanı da yaşamı aşağılayanı da... Herkes göçüp gidiyordu. Her şey göçüp gidiyordu.
Sayfa 37Kitabı okuyor
Uygarlık çöküyor ve artık herkes kendisi için yaşıyordu
Sayfa 34Kitabı okuyor
Yüreğimin sırça köşkü
Sevdana sarmalandığım kadın,
Hanidir yüreğin,
Örgülü saçların hep mi kızıl kestane?
Seni sevdim canıma can, yoluma yoldaş diye.
Hanidir bırakıp gitmeyişlerin,
Sarıp sarmalayışların.
Ne bu yürek seni unutur ne de bu destan gibi ahiret.
Her şey sen de saklı, senin varlığında.
Çekip giderken hoyrat bir çağda
Mecnun misali bıraktın beni yaban.
Çözülse de dizlerim
Gelsem sana,
Hâk namına kucaklasam seni
Bırakmasam ellerini, avuçlarımdan kayıp gidişlerini...
Felaket yaktı yıktı beni, neyleyim?
Dağıttın gittin beni
Hadi uyan da söyle
Şimdi ne edeyim?
Herkesin fikri kendine ama bizde de bir imparator var sanki
"Onlardan şunu çıkardım, mücadele gelip geçer, uzun süren bölünmeler biter, uzun süren birleşmeler bölünür, ülkenin iradesi bir imparatorun elinde olmalıdır, ülke imparatorun evidir, ev imparatorun ülkesidir, bu sebeple ülkeyi tüm kalbiyle yönetir. Ülkeyi bir parti yönetirse herkesin söyleyecek bir sözü olur, işler karışır, kayınpeder soğuktan, kayınva lide sıcaktan şikayet eder, sonunda işler sarpa sarar."
'Bir aptal her zaman kendisine hayran kalacak daha aptal birini bulur.'
Mayıs
Mayıs, ayların gülüdür,
Taze bir çiçek dalıdır,
İçerim ateş doludur;
Mayıs'ta gönlüm delidir.
Yeşil dağlara göçülür,
Kızıl şaraplar içilir;
Yârim dökülüp saçılır,
Mayıs'ta gönlüm delidir.
Göklere karşı yatılır,
Dertlerimiz unutulur;
Eski sevgiler atılır;
Mayıs'ta gönlüm delidir.
Uzakta kuşlar seslenir;
Gönlüm geniler, beslenir;
Yaşamağa heveslenir,
Mayıs'ta gönlüm delidir.
Yumuşak rüzgârlar eser;
Çimenlerde yârim gezer;
Yanılır, bana gülümser;
Mayıs'ta gönlüm delidir.
- Bizi boğacaklar! -dedim.- Pencereden kaçalım.
- Orası olmaz! -diye bağırdı kardeşim.- Orası olmaz. Bak ne var orada!
...Pencerenin ardındaki sabit kızıl ışığın içinde Kızıl Kahkaha'nın kendisi dikiliyordu.
Sayfa 76Kitabı okudu
"Ölümü bu şekilde bekleyeceğim. Fark eden bir şey yok nasıl olsa,"
Sayfa 72Kitabı okudu
"Kızıl kahkaha bu."
Leş kargaları bağırıyor. Kardeşim nerede? Latif ve asil bir adamdı ve hiç kimsenin kötülüğünü istemezdi. Nerede o? Size soruyorum, lanet olası katiller! Tüm dünyanın önünde soruyorum size, lanet olası katiller, leşin başına çöreklenmiş karga sürüsü, yarım akıllı mutsuz canavarlar! Canavarsınız siz! Neden öldürdünüz kardeşimi? Yüzünüz olsaydı, basardım tokadı, ama sizinki yüz değil, yırtıcı hayvan suratı. İnsan rolü yapıyorsunuz, ama eldivenin altında pençeleri görüyorum, şapkanın altında da hayvanın yassı kafatasını; makul konuşmalarınızın ardında paslı zincirlerini şakırdatan gizli deliliği işitiyorum. Ey yarım akıllı mutsuz hayvanlar, acımın, kederimin, onuru lekelenmiş düşüncelerimin tüm gücüyle lanetliyorum sizi!
Sayfa 69Kitabı okudu
"Ve ağlıyordun. Çok uzun zaman önceydi bu, hayal meyal hatırlıyorum, savaşta müşfikliğe yer yok. Ve ağlıyordun. Neden ağlıyordun? Neydi orada yazan küçük bir çiçek gibi kederli ve hüzünlü şey? Ağlıyordun, sürekli ağlıyor, ağlıyordun... Ne ayıp şey bir subayın ağlaması!"
Sayfa 68Kitabı okudu
"Dünya çıldırdığında böyle gülmeye başlar."
"O benim parmağımı kopardı, ben de başını çevirip boynunu kırdım; ne dersin, ödeşmiş miyizdir?"
Sayfa 67Kitabı okudu
"Ama o bağırmadı. Sanırım öldürüldüğünü anlamaya fırsatı bile olmadı."
Sayfa 67Kitabı okudu
O son sabah çizmelerini giyiyor, mektupsa süzülüyordu; subay öldü, mektupsa süzülüyordu; onu bir çukura atıp üstüne ceset ve toprak yığdılar, mektupsa kül rengi mühürlü zarfın içinde bir hayalet gibi ormanların, tarlaların ve şehirlerin üzerinden süzülüyordu. Ve şimdi de benim elimde...
Sayfa 66Kitabı okudu