KÖMEN
Analım Tunga Er efsanesini;
Duyalım geçmişin erkek sesini.
Bürüyüp Tanrıdağ’ın çevresini
Yine Gök Türk olalım, El kuralım.
Ötüken-Yış durak olsun da bize
Yürüsün ordular ordan denize.
Çinli baş vermezse, gelmezse dize
Kağanın buyruğu vardır: Vuralım.
Anlatılmaz, yüce bir erdem olan
Bu akınlarda bulunmaz yorulan.
Günü geldikçe de bizden
VE ÇOCUĞUN UYANIŞI
BÖYLE BAŞLADI
Gül kokuları çocukların kaburga kırıklarından geliyor
Acıyı ve insanlığı çocuklar
Böyle dayanılmaz kıldılar ve yeni suları
Onların bilgileri getirdi
Elleri önlerine bağlı - duruşları
Omuzlarından göğüslerine doğru kıvrık ve yumulu
Yaşarlar ebedi göz ve ölümsüzlük aşısı yapan kitabı
Ki şimendifer
Nasıl peşinden koşturursa katarları yolcu
Sayfa 77Kitabı okudu
Ne geçti eline kendini böyle hırpalamaktan,
Tükenmekten, acı çektirmekten kendine ,
Etlerini üzüp, sızlatıp
Uzak ölümünü yaklaştırmaktan ?
Ne seçkin kızlar , ne seçkin delikanlılar
Götürüldü, bir düşün, ölümün eliyle,
Ölüm ki hiç kimse görmemiştir onu,
Ölüm ki yüzünü görmemiştir hiç kimse daha,
Sesini duymamıştır hiç kimse ;
İnsanları kırıp geçiren acımaz ölüm !
Evler kurmuyor muyuz her zaman,
Anlaşmalar yapmıyor muyuz her zaman,
Mal bölüşmüyor muyuz her zaman,
Düşmanlık mı yok ülkede her zaman,
Deniz kabarmıyor mu her zaman, dalga götürmüyor mu her şeyi ?
Güneşi gören gözler
Yok oluveriyor günün birinde !
Uyuyanla ölü aynı şeydir ;
Ölümün resmini çizen çıkmamıştır..
```
Sayfa 104 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
bağır çağır bir şiir
I
bu elimi senin için
komşunun bahçesinden gül çalarken kestim
dalından düşmüş bir eriğe bastım
bir serçeyi ürküttüm
birazdan ölecek bir hayvan gibi öksüren eski çeşmeden
avuç avuç su içtim
Sayfa 27Kitabı okudu
İnsan soyu kırılmalı hep sazlıktaki bir kamış gibi!
Ne seçkin kızlar, ne seçkin delikanlılar götürüldü, bir düşün, ölümün eliyle,
ölüm ki hiç kimse görmemistir onu, ölüm ki yüzünü görememiştir hiç kimse daha sesini duymamıştır hiç kimse;
İnsanları kırıp geçiren acımasız ölüm!
Sayfa 104Kitabı okudu
Yolculuk
I
O zamanlar gökyüzü biçilmiş buğday kokardı
Çiğnenmiş üzüm, mısır püskülü, bostan yaprağı
Toprak kokardı insan emeğiyle yoğrulmuş.
Rüzgâr serin sesli konuğuydu evlerin
Bulutlardan ağaçlardan saçlardan süzülen
Bir dirim duygusuyla doldururdu odaları
Yağmur ikinci adıydı akşamların
Günün yorgunluğu üzerine dökülen
Bir düş inceliğinde
Sayfa 115 - 1985/86Kitabı okudu
