Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
"YAŞAMIN GÜZEL OLMASI GEREKTİĞİNİ KİM SÖYLÜYOR?"
Evet, bir kitap kapağına bakılarak değerlendirilemez tabii. Ama ilk kez bir kitabın kapak tasarımı çok hoşuma gitti ismiyle müsemma ve anlamlı, kitabın ismide oldukça dikkat çekici değil mi “HIZLANDIKÇA AZALIYORUM” …
•Hayata çok anlam yüklemek veya hiç yüklememek arasında gidip gelen , kendini yaşadığı toplumdan tamamen soyutlayan, 70 yaşına gelmiş, bir tarafta ölüm korkusunu içinde taşırken, diğer taraftan olabildiğince insanlardan kaçan ama yalnızlıktan da çok korkan bir kadın; Mathea.
•Mathea'nın kırılgan, yalnızlık dolu dünyası, insanın içini sızlatan nahif bir hikâyeye dönüşmüş. Altını çizdiğim çok güzel yerler vardı kitapta .. Mesela ; “Ama hayal kırıklığına uğramak yerine mutlu olmak için, kendimi başkalarına bağımlı bir duruma getirmemem gerektiğini söylüyorum kendime. Mutluluğunu kendin yaratmalısın Mathea.”
•"Buna değer mi bilmiyorum, hayat yaşamaya değer mi bilmiyorum. Bunu ölmeden önce bilemem, büyük olasılıkla öldükten sonra da bilemem."
•Bir yerlerde dünyada şu anda yaşayan insanların sayısının şimdiye dek ölenlerin sayısını geçtiğini okuduğumu hatırlıyorum ve ne zaman ölenlerin sayısının yaşayanları geçeceğini merak ediyorum. Bakarsın bu konuda terazinin dengesini değiştirecek ağırlık ben olurum.
•Yeryüzünde yaşadığın her mutlu an kederle ödenmek zorundadır.
Hayata çok anlam yüklemek veya hiç yüklememek arasında gidip gelen yaşlı bir kadının şiirsel hikayesi.
Mathea'nın hayatını okurken kendi hayatımla ilgili ortak noktalar keşfettim. Bazen gerçekten de hayata, insanlara gereksiz anlamlar yüklediğim oluyor. Eminim hepimizin oluyordur. Ya da tam tersi umarsızca, görmeden, düşünmeden yaşadığımız anlar da oluyor. İkisinin ortasını bulmak lazım diyor kitap.
Mathea'ya çok üzüldüm. İçim acıdı derler ya tam olarak öyle. Bu kadar görünmez, bu kadar silik bir hayat.. Ve en yakından en alakasıza kadar bu hep böyle.
Yaşlılık ve yalnızlık üzerine harika bir kitap. Yaşlılığın verdiği hissiyata bir de yalnızlık eklenmiş, zorlayıcı bir serüveni yazmış yazar. Oldukça keyifliydi..
İskandinav edebiyatının sakin bir dili var. Okurken pürüzsüz bir şekilde canlanıyor gözünüzde. Bu kitap da tam olarak öyleydi. Fırsatınız olursa kaçırmayın bu kitabı..
Kitap, 70 yaşındaki Mathea isimli bir kadının yalnızlıkla ve ölüm korkusuyla içsel mücadelesini konu alıyor. Mathea, toplumdan soyutlanmış ve yalnızlıktan korkarken, aynı zamanda insanlardan da kaçan karmaşık bir karakter olarak tasvir ediliyor. Kitap, Mathea’nın yaşamı boyunca içindeki korkularla yüzleşme çabasını ve bu süreçte yaşadığı hayatın sorgulamasını anlatıyor ve Kjersti Skomsvold'un romanı yazarken Albert Camus'un Absürtizm felsefesinden etkilendiğini söyleyebilirim. Okurken her sayfasından melonkoli serenadları sesleniyor nedense. Her halde personajın hayata olan negativ rakursdan kaynaklanıyor ola bilir...
Not : Nedense bana Gaspar Noé 'nin Vortex(2022) filmini anımsattı. youtu.be/yacJuaCJ-dw?fea...
Hızlandıkça Azalıyorum Kitap İncelemem
Kitap çok boş hissettiriyor, o kadar duru, saf ve sade bir anlatımı var ki. Cümleler çok basit, çok duru, okurken dinleniyor gibi hissettim. Ana karakter o kadar yalnız ki, fakat bu yalnızlık toplumla bağlantılı/çelişkili bir yalnızlık değil bana kalırsa, tamamen insanın kendi bireysel yalnızlığı. Kitabın İskandinav ülkelerinden gelmesi çok daha realist ve bağlantılı geldi bana.
" yorucu bir yaşam söndü, çalışkan bir el dinlendi, artık çalışma günün sona erdi, iyi kalbin uykuya daldı."
Herkese merhabalar :)
Norveç edebiyatından bir kitapla geldim. Viking kültürüne merakımdan dolayı Norveç edebiyatından hep okumak istemişimdir. Tabii kitap daha çok modern zamanı anlatıyor da, yine de Norveçlilerin soğukluğunu ve mesafeli olduklarını hissedebiliyorsunuz kitabı okudukça :)
Kitap sade ve akıcı bir dille yazılmış, melankolik ve yaşlı bir kadın olan Mathea'nın gözünden olayları, yaşamı, ölümü, toplum içine çıkamamayı, yalnızlığı ve korkuyu derinlemesine anlatan, buruk ve kasvetli bir kitaptı. Aslında herkesin kendinden bir parça bulacağı, hislerin yoğun olduğu ve hayatın gerçekliğine oldukça değinen bir eserdi.
Biraz ağır ilerleyip, monolog tarzında olduğu için çokta beni sarmadı açıkçası ama yine de okunabilecek bir kitap. (:
PUAN: 6.5/10
ALINTILAR;
" Her şeyin kendi zamanı vardır."
" Bir insandan nefret ettiğimizde onda kendi içimizde gömülü bir şeyden nefret ederiz. "
Bu kitabı okumak çok istiyordum fakat bu isteğimin üzerinden yıllar geçince ve nihayet bir gün kavuşunca aslında o kadar çok da okumamın gerek olmadığı bir kitap olduğunu gördüm. Yaşını geçirmişim. Yirmili yaşların en başındayken okumak daha vurucu duygular bırakabilirdi bünyemde yirmilerin sonuna yaklaşmışken okumak bilindik şeylerin tekrarı oldu bir bakıma.