YabancılaşmışAidiyet.
Hiçbir yere ait olmadığını hisseden ruh, bir süre sonra hiçbir yere ait olamayacağının yanılgısıyla kaybeder kendini. Oysa bulunduğu çevre, yabancı olduğu aidiyet duygusunu vermeyecektir bedene; yabancı sokaklarda dolanıp durduğundan.
Bir hiçken ruhunda yaşam verdiğin birinin ölümünü kurgulamak ve o ölüme cenaze töreni düzenlemek acı veriyormuş sahiden.
Okur Takip Önerileri
Söylenilen sözün açtığı yarayı iyileştirebilmek için belki de zamanı geriye alabilmek gerekliydi. Bunun mümkünü olmazken, özür dilense bile, telafisi olmuyordu söylenilen sözün yarattığı yıkımın. Bir bina devrilir, altında bedenler kalır nefes alıp veren.
Devrilen, harap edilen bir nefes; üzerine yıkılan bir hayat. Duvar değil, bir insan.
Lavinia, ölüm çiçeği diyorlar ona.
Çiçekler değil, ölen insanlar şu dünyada.
Düşüp de yara aldığın dizini, kendin saracaksın.
İtilip de düştüğün zeminden, kendin kalkacaksın.
Güveneceksin kimine fakat ihanete hazırlıklı olacaksın.
Devam etmenin yolunu bulacak, bir kez daha aynı bölgeden yara almayacaksın.
"...Kırılmış bir kadın sanırım ve kırılmış kadınların kendi kırıklarından görebildiği söylenemez kimse tarafından..."
Yalan söylemek zorunluluk görev olduktan sonra ama devam ettirmek her şeye rağmen...Tercihtir, yalan karanlığı kendine yuva yaptığında.
Birini kandırmak kolay, tanımadığından, bilmediğinden ya da bir kez daha görmeyeceğinden. Fakat birini kandırmak, tanıdığında; yalan söylemektir gözlerin içine baka baka.