Dizleri yara alıyor, bedeni mezar ve ruhu gökyüzü...Çatısına çiçekler ekiliyor, en sevdikleri tarafından. Çevreleyen dört soğuk mermerse, esir olduğu karanlık gibi, toprağı alan bedene ev oluyor bir zaman sonra... Düştüğü karanlığı yuva bilsen ne ala, aksi gerçeklik seni yaşatır azapta ve sen iyileşmenin yolunu arayıp durursun; kaybolduğun sokaklarda.