Bir kaç gün intihar eden yazarları paylaşmak istiyorum ((
İlk yazarımız:
Heinrich Von Kleist: Alman şair ve romancı.Bir sonbaharda Wannsee nehri kıyısında tabanca ile önce sevgilisini ardından kendini öldürdü. İntihar mektubunda şunları söyledi. 'Yeryüzünde artık öğrenip edineceğim hiçbir şey kalmadığı için ölüyorum. Elveda! '
Çoğu zaman iyi bir ölüm, en iyi hayat hikayesidir
Gerçek bir trajik kahraman olan Kleist, ıstırabını şekillendirerek yaşamını bir ölümün sonsuz anıtına yükseltir; ama bütün ıstıraplar, biçimlenme lütfuna erince anlam kazanır. Çünkü yalnızca paramparça olmuş biri, mükemmele özlemi bilir. Yalnız sürgüne uğrayan adam sonsuzluğa ulaşır.
Sayfa 67
Gözlerimiz Kleist'in hangi eserine, hangi kişilik açıklamasına gitse, tutkuların bir cehennemi karşımıza çıkar. O nefret doluydu, hınç dolu, hatta bastırılmış saldırgan sinirlilik dolu; ve bu hayal kırıklığına uğramış iktidar hırsının; onun içinde ne kadar korkunç kaynadığını, vahşi hayvanın o ezici yumruktan kurtulduğu ve en güçlülere, bir Goethe'ye, ya da Napolyon'a seslendiği yerde sezer insan.
Kleist, nereye kovalandığını bilir. Bunu daha başından beri bilir – uçuruma! Yalnız şunu bilmez her zaman, uçurumdan kaçmakta mıdır yoksa ona koşmakta mıdır? Bazen elleri büsbütün kasılmış, hayata uzanır gibidir, düşerken tutması gereken son toprak parçasına iyice yapışmışçasına. Sonra derine doğru o muazzam çekişe karşı tutunacak şey arar; kız kardeşine, kadınlara, dostlarına bağlanmaya uğraşır ki onu tutsunlar…
Hedefi yoktur onun, bir şehre, bir ülkeye, bir amaca göz kırpmaz; yalnızca gerilmiş yaydan fırlar gider, kendinden uzaklaşır. Kendinden kaçmak istemektedir, içindeki bir şeyleri kuvvetlice aşmak istemektedir, şehirleri ateşli bir hastanın yastıkları gibi değiştirmiştir. Her yerde serinleme arar, şifa umar: ama kaderin kovaladığı adamın ocağı tütmez, başını sokacağı yer yoktur. Rimbaud ülkeler kat etmemiş midir, Nietzche de yer üstüne yer değiştirmemiş midir, ve Beethoven evden eve gezmemiş midir, Lenau kıtadan kıtaya savrulmamış mıdır? Bunların hepsinde o korkunç kırbaç, hayat huzursuzluğu, varlığın trajik unsuru içlerindedir. Hepsi de bilinmeyen bir gücün sürgünleridir, o güçten asla kaçmamaya hükmederler, çünkü onları kovalayan şey, kendi kanlarında dolaşmaktadır hararetle, kendi alınlarında başına buyruk barınmaktadır. İçlerindeki düşmanı, yani efendilerini ve kaderlerini yok etmek için, kendilerini yok etmek zorundadırlar.
Öncelikle bu ileti uzun, karışık, garip, deli saçması ve dağınık bir ileti olacaktır baştan uyarayım. İlk başta konuya girmeden önce ön bilgilerden gerek dizide gerek kitaplarında(Son dizisindeki amca benim için efsane idi. Ondan ilk defa bir görsel yapıt kitabı çok fark attı. :D Dr. Hannibal Lecter zihin sarayının ufak versiyonunu kendimde