Ve oturdu mu bir masaya
Hakkını verir çay içmenin
İnsan; durduğu yerin değil, özlemle baktığı yerin sancısını çeker.
Bir sen varsın hep saçların ağzın
Bir merdiven hücresinde
uzak çağrışımlarla koşardın ya bensem
seni sonsuz gelişinle
saçından tanıyor gülüşünden kaçıyor
eğilip başını içlerimden geçtiğin zaman
Reader Follow Recommendations
bir çiçek bahçesinde geceye durgun kalışın yağmur sıcağı gibi
öptüm sonsuz gidişinden. Saçlarının seyriyle seni
Vicdan acayip bir nimet. İnsandan vicdanı çıkar; insan müsveddesi bir şey kalıyor geriye.
"Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana ya Rabbi
Taşınacak suyu göster, kırılacak odunu
Kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde"
| İsmet Özel
Parka dolalım
Park bizi alır önce
Seyrimizden bir sabah kazanır
Eğri fakat daha çok eğrilmez bir şoförle
Sayısız rampaya katlanır
ya güneşten daha zengin
sofraya diz çökeriz
ya sen kuş olur gidersin bir trenle
Kötülere iyilik etmek kum üstüne yazı yazmak gibidir.
Nitekim dilinden ve hafızasından arındırılmış bir insanın önce dili lâl olur, gözleri ve kalbi körleşir. Sonra başkalarının sözleriyle konuşmaya, başkalarının gözleriyle bakmaya ve görmeye başlar...
Muharebe sahasında şiddetli bir nefer olan Selahaddin, merhamette de zirve bir şahsiyet olduğunu fetih sonrası gösterir. Çocuk ve kadınları doğrudan serbest bırakırken onların kocalarını da fidyesiz serbest bırakır. Önemli Haçlı kişilerine edindiği esirleri bağışlar. Rivayete göre dul ve yetimlere hediyeler verir.
Adı tutsaklık olan özgürlerin şarkısı bu
Geceye ay resmi çizerek mutlu olanların
Gün batarken güneşe bakmaktan korkanların
Zamanın kokusuyla delirmiş bir saatin kollarında
Kendi kalbini sebepsiz bir hüzünle yürüyenlerin çağı
Şimdi yeniden başlayabilirim
Senin bıraktığın yerden dipdiri bir sabahı sevmeye.
Mecnun şöyle der:
"Ben bir memleketten geçiyorum ve Leyla’nın memleketi gibi o duvarı şu duvarı öpüyorum. Benim kalbimi sarhoş eden memleketin sevgisi değildir. Fakat o memlekette oturanın sevgisidir."
