“…Hayat can sıkıcı bir tuzaktır. Düşünen bir insan olgunluğuna eriştiğinde ve tam bir bilinç kazandığında kendini istençsiz olarak sanki çıkışı olmayan bir tuzağın içindeymiş gibi hisseder.”
Sayfa 23 - From Andrey Yefimıç
"En acı ve kırıcı olan şey, bu hayatın acılara karşılık olarak mükâfatla sona ermemesi..."
Bulduğum her fırsatta benim rutinim.
Okumak onun hastalıklı alışkanlıklarından biri kabul edilmelidir; zira geçmiş yılların gazete ve takvimleri bile olsa eline geçen her şeye aynı açgözlülükle saldırırdı. Evinde ise her daim uzanarak okurdu.
Kasabada yaşamak boğucu ve sıkıcıdır; yüksek ideallerden yoksun olan toplum zorbalıkla, kaba bir şefaatle ve ikiyüzlülükle çeşitlendiriilmiş cansız, anlamsız bir yaşam sürdürmektedir. Namussuzlar kıt kanaat geçinirken, namussuzların karnı tok sırtı pektir.
Sanırım burada benden bahsediliyor.
İnsanlara sokulmak istese de asabi yapısı ve kuruntuları yüzünden kimseyle yakınlaşamaz, arkadaş edinemezdi. Kasabalıları daima küçümseyerek bakar, kaba cahilliklerinin, uyuşuk ve hayvanca hayatlarının ona aşağılık, mide bulandırıcı geldiğini söylerdi.
İnsanların alçaklıklarından, hakikate kafa tutan zorbalıktan, zamanla yeryüzüne inecek olan güzel hayattan, zorbaların aptallığı ve acımasızlığını her dakika anımsatan pencerelerin parmaklıklarından bahseder. Ve ortaya eski, ancak henüz söylenmemiş şarkılardan oluşan karışık, tutarsız bir potpuri çıkar.
Yine de konuşmaya başladığında karşınızdakinin bir deli olduğunu anlarsınız.
Savaşmaktan ve devamlı bir korku halinde olmaktan hırpalanmış ruhunu tıpkı bir aynadaki gibi yansıtan solgun ve mutsuz bir yüzü var.
“Önyargılar, gündelik yaşantımızdaki bütün bu pislik ve iğrençlikler gereklidir, çünkü bunlar gübrenin kara toprağa dönüşmesi gibi zamanla faydalı bir şeye dönüşür. Kökeninde pislik barındırmayan iyi bir şey dünya üzerinde bugüne kadar görülmemiştir.”
Sayfa 16
... Dışarıda kendini yerden yere vuran şubat fırtınası.
Sayfa 39 - Everest yayınlarıKitabı okudu
