"Çocukluğumuzdan itibaren yaşadığımız her his, bir birikinti halinde içimizde varlığını sürdürür. Bu his birikintileri, savunma mekanizmalarımızın kökenini oluşturur. Eğer bugün yaşama dair birtakım sezinlemeler ve öngörüler taşıyor, bazı olaylara tepkisel yaklaşıyor, kimi olaylar karşısında huzursuzluk duyuyorsak, işte bunlar, köken hislerin yol göstericiliğindendir.."
Köken ailemizdeki işlevimiz, dışarıdaki davranış örüntümüzden oldukça farklı olabilir. Bir insan iş yaşamında yeterli bir kişi olabilir ama aile içinde çocukça sorunlar çıkaran biri rolüne saplanabilir.
Ülgen üç yüzlü, üç başlıklı bir insan olarak tasvir edilmiştir. Burada evrenin üç katmanına -yeryüzü, gökyüzü, yeraltı- bir gönderme yapılmıştır.
Yeraltında bir de insanların gözyaşlarından meydana gelmiş bir Toybadım Irmağı mevcuttur. Kelime anlamı olarak "Doymadım" anlamını içeren bu ifade açgözlülüğü ve oburluğu sembolize eder.
biz böyle bir millet idik...
(KAZIM KARABEKİR tarafından)
“çocuk kasabaları” kuruldu.
Gayrimüslim çocuklara da sahip çıkıldı, etnik köken, din
ayrımı yapılmadı, hepsine “insan evladı” olarak bakıldı,
öksüz ve yetim kalmış Ermeni çocukları için Trabzon’da
yurt ve okul tahsis edildi.
Ataerkil masalların yerine feminist köken hikayelerinin konmasını savunmadığımı açıkça belirtmek istiyorum.
