Zürriyeti belli olmayan bazı insanlar; kendileri gibi zürriyetsiz (atar, trip) kelimeler üretmekte pek bi mahirler.
Kelimelerin de bir kökü, bir zürriyeti vardır;
tıpkı insanlar gibi
Anlamını, sadece birkaç kendini bilmezin bildiği ses türemesini, ke
Giysiler sonsuza dek toplandı
O tepede ettim vedamı
Ev boşaldı, mobilyalar satıldı
Ardında bıraktığın koku çürümeye başladı
Neden aradığımı bilmiyorum, nasıl olsa telefonu kimse açmıyor
Neden şarkı söylediğimi bilmiyorum, nasıl olsa beni kimse dinlemiyor
Sayfa 99Kitabı okudu
Onu elde etmeliydi, sırf sahibi olmak için değil, yüreğinin dinginliği aşkına.
Sayfa 45Kitabı okudu
Ağacın kökü topraksa insanında kökü ekmektir be yahu..
Sayfa 142Kitabı okudu
"…Bu sefer yıldızpoyrazla birlikte geldi bulutlar, adanın üstünü göz gözü görmez bir karanlık örttü. Dört bir yandan ılık yeller esti, yellerin arkasından seyrek, kocaman damlalar düştü. Yoğun bir toprak kokusu sardı dört bir yanı. Kokular içinde insanı sevinçten uçuran, başını döndüren, bin yıllık cenneti bir anlık da olsa insanın yüreğinin köküne oturtup onu tadılmamış mutluluklara, yaşanmamış, görülmemiş dünyalara, renklere alıp götüren, belki de tek kokudur, yağmur başlarken aldığımız koku."
Sayfa 29Kitabı okudu
Kokuların öyle bir inandırıcılığı vardır ki, sözden, gözle görmekten, duygudan, iradeden daha güçlüdür. Savılıp atılamaz bu inandırıcılık, soluduğumuz havanın ciğerlerimize işleyişi gibi, o da içimize işler, doldurur bizi, hepten ele geçirir, çaresi yoktur.
Sayfa 92Kitabı okudu
Ayrı düşmüş insanlar için ülke bazen yalnızca bir türkü demekti, bazen buğusu üstünde sıcak bir yemek, bazen bir sokak görüntüsü, bazen de bir isim. Nereye giderse gitsin, ülkesini içinde taşırdı insan. Ülke düşüncelere sinerdi, davranış olur hiç beklemediğiniz bir anda kendini gösterirdi. İstersiniz ama kurtulamazdınız ondan, bir tat, bir dokunuş, bir ses, bir koku, bir görüntü olur aklınıza takılır, çekip götürürdü çocukluğunuzun, gençliğinizin geçtiği yerlere.
