Florentino Ariza aynayı evinin salonuna astı; çerçevenin güzelliğinden ötürü değil, içinde iki saat boyunca sevgilisinin imgesi kaldığından.
Sayfa 291Kitabı okuyor
İnsan fiziken bir kez doğar, peki ya ruhen? Yaşadığımız ömür boyunca kaç defa hayal kırıklığı yaşadık, kaç defa düştük, kaç defa yeniden ayağa kalktık düşünsenize bir? İnsanoğlu böyledir çünkü defalarca yıkılsa da yeniden ayağa kalkmak zorundadır. Hani büyük alim Mevlana diyor ya “öldüm der durursun yine de yaşarsın” tam olarak böyledir hayat. Annemizden bir kez doğarız evet ama ölene kadar defalarca kez yeniden doğmak, yeniden ayağa kalkmak zorunda kalırız.
Günün her anının ona ihanet etmeye başladığını düşündü.
İçime öküz oturtan o alıntı:
Bir önseziydi bu, üstelik önsezilerin en kötüsü; gerçekle besleniyordu çünkü. Sabırlı bekleyişler, sevinçli umutlarla geçen yıllar geride kalmıştı, ama ufukta, kuruntulu hastalıkların dipsiz kuyusundan, uykusuz sabahlarda damla damla işemelerden, günbatımında günlük ölümlerden başka bir şey seçilmiyordu.
“Sana güveniyorum” :D
Sırf alışkanlıktan söylüyordu bunu; öyle çok kişiye söylemişti ki, artık umudunu kesmişti.
Öyle bir dönem geldi ki, birbirlerini daha iyi, acelesiz, aşırılıklara kaçmadan sevdiler; ikisi de aksiliklere karşı inanılmaz zaferlerinin daha bilincine vardılar, bundan daha çok mutluluk duydular.
Sayfa 286Kitabı okuyor
Tanrım, acı bu kadar da uzun sürer mi!
Vaktinde gelmek, çağrılmaktan iyidir.