Türkiye’de rakıyı içerken, kadehi önce sofraya vurur sonra diğer kadehlerle tokuştururuz.’
Elinde kadehiyle sabırsızlık içinde açıklamanın bitmesini bekleyen Gerard sordu.
‘Neden?’
‘İki nedeni vardır. Öncelikle sağlıklarına içtiğimiz ancak sofrada olmayan ve sevdiğimiz kişileri anmak için. İkinci nedense, rakının insanı konuşturmasından kaynaklanır. Kadeh sofraya vurulursa gizlilik yemini edilmiş demektir. O sofrada konuşulacak her konu o sofrada kalacak demektir. Rakı insanı soyar. Sarhoş, sofradan çıplak kalkandır. Ama sofranın adı rakı sofrasıdır. Yani çıplaklar kampı. Şerefinize!
Karanlık ve amaçsız yaşam insanı Ötenazi Enstitüsü'ne çekiyor ve intihar herkesi ilgilendiren bir konu haline gelmiş. Nitekim abartmadan denilebilir ki, kimse doğal ölümle ölmüyor. Demek ki ne bilim, ne türlü inançlar ve ne felsefi varsayımlar insanoğlunun ruhsal acısını azaltabilmiş.
Başka konu yok muydu yani? Hep aynı hikayeleri tekrarlamanın ne anlamı vardı? Koca ile karısı, koca ile karısı ve hasta çocukları, koca ile karısı, sevgilisi ve hasta çocuk. Dünyada konuşulacak daha önemli şeyler vardı mutlaka..!
“Ah nerede şimdi geçmişin aylakları?” cümlesini okurken, aklıma ilkin Şehrazat’la birlikte Cervantes geliyor söz gelimi; onun ardından konu dışına çıkmalar ustası, Tirstram Shandy'in yazarı Laurence Sterne, onun ardından Proust, onun ardından da Joyce geliyor.
Bu bölüme kısa ve basit bir mühendislik tanımıyla başlamak iyi olurdu belki. Ama ne yazık ki böyle bir tanım yok elimizde. İki küçük sınav yaparak mühendisliğin karmaşık bir konu olduğunu söyleyebilirsiniz. İlkin sözlüğe bakacak olursanız, ilk bakışta akla yatkın görülen ama üzerinde biraz düşününce aslında size hiçbir şey söylemeyen tanımlar
Ve sonra yaşam süreleri uzamaya başlamış, insanlar daha fazla geleceğe sahip olmaya başlamış. Böylece konu hakkında daha çok düşünmek için daha fazla zaman harcamışlar. Gelecek hakkında..
Ve şimdi hayat gelecek haline geldi. Hayatın her anı gelecek için yaşanıyor....
Sayfa 29Kitabı okudu
