Dünya yıkılmış da altında kalmıştı sanki.
Sayfa 67Kitabı okudu
Ruhum hasar aldı sanki bu öylesine bir şey değildi. O geceden sonra sadece hayatım değilde ruhumda yıkıldı sanki ...
Mutlu olamıyorum ben , olsamda uzun sürmüyor. Bir çaresi var mı bilmiyorum. Sadece ben artık kendimi tanıyamıyorum.
6 Şubat En Kara Gün...
Ölümlerin en kötüsü sanırım topluca ölmek. Hep beraber. Binlerce kişi aynı anda. Yalova'da olan buydu. Bütün bir ilçe öldü o gece. Bütün bir ilçe betonların altında kaldı. Yer yarıldı, içine girdi binlerce insan. Topluca gömüldüler, topluca anıldılar. Oysa her biri bir başkasının canı, kanı, en yakını, en sevdiği, en kıymetlisiydi...
Artık şehir yoktu.
Sayfa 53Kitabı okudu
Ekiplerin tüm yorgunluk ve uykusuzluğa rağmen günlerce aralıksız çalışmaları, uzattıkları elin hayat dokunuşu o kadar önemliydi ki? Bu önem karşısında tüm önemli şeyler baş eğerdi. Devam eden sarsıntılar, enkazın tekrar çökebilme olasılığı; aslında ölümle yan yana yürümekti bu. Onların bu kahramanlıkları asla unutulmaz dedi. Unutulmaz dedim.
Sayfa 43Kitabı okudu
Unutmadık! Unutmayacağız! Unutturmayacağız!
Sayfa 57Kitabı okudu
Acılarıma dağlar eriyor
Battaniyeye sarmış evladımı gömüyorum
Sayfa 39Kitabı okudu
"Sokaklar, caddeler birbirine geçmiş. Her yer her yere benziyor. Hiçbir şey eskiye benzemiyor." dedi.
Sayfa 19Kitabı okudu
-ön söz-
6 Şubat 2023 tarihinde, saatler 4.17'yi gösterdiğinde ülkemin 11 şehri şiddetli bir sarsıntıyla uyandı. Ya da çoğu uyanamadı!
Sayfa 5Kitabı okudu