Sevdiklerimi hayalleriyle beraber kucaklayıp gömdüm.
Sayfa 45Kitabı okudu
Hayatımda eksiklik var, annem yok. Eksiklik var, babam yok. Eksiklik var; ablam, abim, kardeşim yok. Eksiklik var; bebeğim, eşim, komşularım, öğrencilerim yok. Ben neden bu kadar çok eksildim, şaşkınlık hissediyorum! Tüm ailemi yan yana toprağa vermek nasıl hissettiriyorsa öyle hissediyorum.
Sayfa 44Kitabı okudu
Acı, insanı ne kadar büyütebilirse o kadar büyümüştü.
Sayfa 44Kitabı okudu
Ekiplerin tüm yorgunluk ve uykusuzluğa rağmen günlerce aralıksız çalışmaları, uzattıkları elin hayat dokunuşu o kadar önemliydi ki? Bu önem karşısında tüm önemli şeyler baş eğerdi. Devam eden sarsıntılar, enkazın tekrar çökebilme olasılığı; aslında ölümle yan yana yürümekti bu. Onların bu kahramanlıkları asla unutulmaz dedi. Unutulmaz dedim.
Sayfa 43Kitabı okudu
Acılarıma dağlar eriyor
Battaniyeye sarmış evladımı gömüyorum
Sayfa 39Kitabı okudu
Sizden kaç kişi gitti? Bu soru dünyanın en felaket sorusuydu. "Sizden kaç kişi gitti?" Kiminin üç, kiminin beş. Bazen kırk-elli. Bir sülaleden yetmiş kişi eksilir miydi hiç? Eksiliyormuş.
Sayfa 38Kitabı okudu
Yıllarca alın teri döküp aldığımız evler meğerse mezarımızmış.
Sayfa 36Kitabı okudu
6 Şubat kabusum olacak. Ve 04.17 işte o saat benim ölümüm oldu! O sırada gökyüzü karanlıktı. Saatler gündüzü gösteriyordu. Gecede miyiz diye sordu. Gece ile gündüzü ayırt edemeyecek kadar yükleri omuzluyordum oysa
Sayfa 35Kitabı okudu
Onlar yağmacı mı diye sordu. Ona bir kadını gösterdim. Kadının elinde bebek bezi ve bir paket yiyecek vardı. Sonra genç delikanlıya doğru bakmasını sağladım. Aldığı ayakkabıyı çıplak ayağına geçiriyordu. Ona, bunlar yağmacı olabilirler mi hiç diye sordum. Zor zamanlarda ihtiyaçlarını almak yağmalama olmazdı. Peki yağmacıyı nasıl tanırız diye sordu. Ona, sırtında çamaşır makinesi olan bir adamı gösterdim. Sence elektriğin olmadığı bir yerde çamaşır makinesi bir ihtiyaç mı? Peki şu ev temizlik ürünleri? Temizlenecek ev mi kaldı! İnsanların ellerindekine göre niyetlerini de anlayabilirsin dedim.
Sayfa 30Kitabı okudu
Enkazda bir adam. Telaşla koca koca beton blokları arasında bir şeyler arıyordu. Ne arıyor diye sordu. Kaybettiklerini dedim. Kaybettiği şeyi sormadı. Ailesini diyeceğimi iyi biliyordu. 'Soğuk betonlar altında ailesini arıyordu!' Adamın acısını dağlara yükleseniz, dağlar bu acıyı daha sırtlanmadan eriyip gider.
Sayfa 30Kitabı okudu