a
Anı Mektup Edebiyat Günlük
Herkes, uzun süre her şeyin karşısında sessiz kalıyor, sanki geçip giden anılarla, onların arasında yaşıyorlar. Hep sinin yüreğinden, sanki göğüs kaf e sini yırtarcasına ara sıra iç parçalayıcı bir ses yükseliyor: "Amann nn!"
Ağlarken
Sayfa 153Kitabı okudu
Ben yedi yaşındayken babam aynı mahallede başka bir ev kiralamaya karar verdi; on dört odası, büyük, duvarlarla çevrili bir bahçesi ve iki avlusu olan, çok daha kocaman bir evdi burası.
Sayfa 103Kitabı okudu
Onlar benim sadece dostlarım ve meslektaşlarım değil, aym zamanda aile dostlarım ve vefalılarımdır. Bunca genci yetiştirmek için çırpman ve karşılığında hiçbir talepte bulunmayan bir avuç erdemli insan, iyi yürekli sanatçı.
Yetiştirdikleri gençler onlan ömür boyu vefa duygusuyla anacaklar
Sayfa 77Kitabı okudu
Paris
Gülizar'ın Kara Düğ ünü'nün yazan Armenuhi Kevonyan, Gü lizar ve Keğam'ın dört çocuğunun sonuncusuydu. Benim ve kar deşim Keğam Kevonyan'ın annesidir. Yetmiş beş yıldan uzun bir süre Paris'te yaşadıktan sonra 2002'de, tam yüz yaşında hayatını kaybetti.
Gülizar'ın sözlü anlatımından hareketle oluşturulmuş metni, ön celikle hatıranın canlılığı ve duygusallığı ile göze çarpar. Gülizar'ın
Sayfa 143Kitabı okudu
Beni görünce annem acı dolu bir çığlık attı. Ağlayarak bana koş tu ve Ermenice sızlandı:
"Aman kızım! Kör olaydım." Beni kucakladı. Konuşamıyor, hareketsiz ve sessiz, öylece du ruyordum. Ama Türklerin homurtularının giderek yükseldiğini görünce yavaşça annemi itecek ve kayıtsız bir şekilde Kürtçe konu şacak cesareti buldum.
"Anne, neden ağlıyorsun? Ben çok iyiyim. Beni gelin vermek için Musa Bey'in evinden daha iyisini hayal edebilir miydin? Doğ ru, sen Ermeni' sin ben de artık Türk'üm. Ama sen annemsin. Ara mızdaki husumeti giderdiğimizde beni görmeye gelirsin."
Sayfa 68Kitabı okudu
Bu benim 168 hayatla kendi aramda bir mesele, kimseye bir zararı yok ki. O nedenle "Hoşça kal" şiirimle bitiriyorum bu kitabı...
Sayfa 168Kitabı okudu
İstanbul'da birçok evlenme teklifi de aldım, fa kat memleketime dönmek üzere kendi kendime söz verdiğim için bunların hepsini reddettim.
İstanbul'da üç yıl geçirdikten sonra, annem ve amcamla Muş'a doğru yola koyulduk. Erzurum'a geldiğimizde, anneme köyümüze dönmeden önce Muş'taki Surp Garabed Manastırı'na uğrayıp dua etmek için yalvardım.
Sayfa 92Kitabı okudu
1934-1935'te Gülizar, 1925'den beri Fransa'da olan kızı Ar m enuhi'nin yanına, Paris'e geldi. Armenuhi, burada, Taşnakt-1 42 sutyun Partisi'nin üyesi olan, günlük gazete Hara ç 't a çalışan Levon Kevonian'la evlenmişti. Gülizar, bu ziyaret sırasında kızına hatıra larını emanet etti. Art ı k yan kördü ve ona bunlar ı yazıya dökme görevini verdi. Kaybettiği ailesinin ve vatanının hasretiyle kederli, aynı zamanda Batı dünyasına da yabancıydı. Bu yüzden Fransa'da kalmayıp İstanbul'a dönmeyi tercih etti.
Sayfa 142Kitabı okudu