Hayat kimilerine iyi,kimilerine gaddardı, o yüzden de yüreğin sızlıyordu.
Sayfa 26 - Can yayınlarıKitabı okudu
Bütün iç çelişkilerime, yalnızlığıma karşın, nasıl olduysa giderek yazmaya, kendi yeteneğime güven kazandım. Şimdi beni ayakta tutan sadece bu. Kendini adamış bir keşiş gibim.
Sayfa 213 - Can yayınlarıKitabı okudu
İki kişilik bisiklet miras kaldı bana.
Şimdi bodrumda paslanıyor.
Kır evimde misafir odaları var, ama o odalarda yatacak arkadaşım yok artık.
Sayfa 111Kitabı okudu
Söylediklerimize karşı çıkacak kimse olmazsa sonunda hep haklı olduğumuza inanırız ve gün gelir haksız olmaya başlarız.
Sayfa 41Kitabı okudu
Hafıza çılgın bir sahne dekoratörüdür!
Sayfa 33 - Can YayınlarıKitabı okuyor
Yalnız kalmak, terk edilmek, unutulmak... Bunların hangisinden daha çok korkuyorum?
Belki de unutulmak en kötüsü.
Yalnız kaldığımda bir yerlerde birinin beni düşündüğünü hayal edebilirim hep.
Terk edildiğimde özlendiğimi, o kişinin yaptığından pişman olduğunu hayal edebilirim.
Unutulduğumda ise hayal edecek hiçbir şey bulamam.
Sanki bu dünyada hiç var olmamışım gibi...
En kötüsü de beni unutan kişiye öfkelenmem söz konusu bile olamaz, çünkü o bunu bilerek yapmamıştır ki.
Sayfa 133Kitabı okudu
Yirmi beş yaşına kadarki yazlar gibi upuzun bir yaz; sonra hızla geçip gitmeye, gitgide kısalmaya başlayan, zihinde sırası karışan, sadece kavurucu sıcak, olağanüstü kurak yazlar kalır geriye.
Sayfa 13 - Can YayınlarıKitabı okuyor
İnsan bir türlü başkaları için o kadar da önemli ve ilginç olmadığını düşünemiyor.
Sayfa 35Kitabı okudu
Bu manasızlığın ortasında önce herkesi, sonra da sevgilim, bilhassa seni düşünüyorum. Onlarsız, sensiz hiçbir şeyin manası yok. Âşığım da onun için.
