Yalnız kalmak, terk edilmek, unutulmak... Bunların hangisinden daha çok korkuyorum?
Belki de unutulmak en kötüsü.
Yalnız kaldığımda bir yerlerde birinin beni düşündüğünü hayal edebilirim hep.
Terk edildiğimde özlendiğimi, o kişinin yaptığından pişman olduğunu hayal edebilirim.
Unutulduğumda ise hayal edecek hiçbir şey bulamam.
Sanki bu dünyada hiç var olmamışım gibi...
En kötüsü de beni unutan kişiye öfkelenmem söz konusu bile olamaz, çünkü o bunu bilerek yapmamıştır ki.
Yazarın okuduğum ilk kitabı ve belli ki son olmayacak. Ciddi anlamda çok beğendiğim ve dakikalarca duvar izletebilecek satırlar var.
Yalnızlığı bu kadar güzel anlatabilmek imkansız gelirdi ama Fournier harika bir şekilde anlatmış.
Okuduğum en güzel ve en anlamlı kitaplardan biriydi hem keyifle hem de merakla okudum. Melody bu kitapta karşımıza 12 yaşına gelmiş bir genç kız olarak çıkıyor. Kendi gibi farklı yeteneklere sahip çocukların gittikleri kampı keşfettikten sonra aslında hayatta istediği her şeyi yapabileceğini fark ediyor.
Kitap hakkında yazmak istediğim çok şey var ama kelimeleri tam olarak bir araya getirip yazamıyorum hem çok etkilendim hem de çok mutlu oldum, hayatımın sonuna kadar Melody'i unutamayacağım sevgi, mutluluk ve engelleri aşan bir kahraman olarak hatıralacağım.
İçimdeki MelodiSharon M. Draper · Timaş Genç · 20222,476 okunma