Artık bitti o hikaye bende. Okudum, beğendim, ders aldım, düşündüm.
Ve hayatımın en güzel yerine koydum.
Hayat kütüphanemin eskimeyecek, tozlanmayacak en güzel yerinde olacak bu hikaye....
Sevgili kızlarım, sizin için isteklerim var elbette; ama dünyaya öylece atılmanızı, sırf paraları var ya da muhteşem evlere sahipler diye zengin adamlarla evlenmenizi istemiyorum, o evler içinde yokken yuva olamazlar. Para kıymetli ve gerekli bir şeydir, hatta iyi amaçlarla kullanıldığında asil bir şeydir de; fakat onu uğruna mücadele edilecek tek ödül olarak görmenizi asla istemem. Mutlu, sevgi dolu ve halinizden memnun olacaksanız, sizi yoksul adamların eşleri olarak görmeyi tercih ederim, kendine saygısı ya da huzuru olmadan bir tahtta oturan kraliçeler olarak değil.
Sonunda kendi ailem dışında kimseyi sevmez oldum, çevremdeki insanları küçük görmeye başladım.işte ben hep böyle biriyim. Sekiz yaşından, 30 yaşına kadar.
Her mükemmel varlığın ardında da mutlaka bir trajedi vardır. Sanki en sıradan çiçeğin açması için bile dünyanın şiddetli doğum sancıları çekmesi gerekiyordu...