Özlemek naif bir duygudur'..
Mesela;
o yoktur..
Ama sen hep ordasındır..
O Gül-endamına ne methiyeler dizilir.
O altın Kalbine ne sevdalar yakılır.
O Ay tenine nice hayranlık duyulur.
Sen Gül bense diken.
Sen aydınlık bense karanlık.
Sen aşk bense keder.
Eğer Gülü sevmekten vazgeçmek gerekseydi bunu ilkin Bülbül yapardı. Bülbül bile vazgeçememiş Gülün'den. Şimdi soruyorum sana Ay tenli kuş kadar sevdamızda mı yok?
Mem benim ben, bana Ay tenli Zin'im gerek.
Siyabend benim ben, bana Ay tenli Xecê’m gerek.
Mecnun benim ben, bana Ay tenli Leylam gerek.
Tahir benim ben, bana Ay tenli Zührem gerek.
Ferhat benim ben, bana Ay tenli Şirinim gerek.
Emrah benim ben, bana Ay tenli Selvim gerek.
Kamber benim ben, bana Ay tenli Arzum gerek.
Gülü seviyorsam dikenine katlanırım varsın canım uğruna feda olsun.
Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Öyleyse ayrılmadık.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep, hep yeniden başlamak isterim
. 
Özdemir Asaf
Serzeniş
Gün geçtikçe serpilip güzelleşmek cümlesinin vücud bulmuş hali misin? Kalbim pek şen pek müteessir oluyor tekrardan görünce bu Ay teniliyi. Her yıl her ay her gün her saat her dakika her saniye artan bir sevgi ile her şeyinle ama her şeyinle seni arzuluyorum ve istiyorum. Tabi bunu yanında içimi kemiren ve beni bitiren bir korkum var! Şu insansı meleği, avını bekleyen Akbabalar gibi bekleyen ve bekar çocularına(kıskanmamak elde değil sinirlendim şu an) yem etmek isteyen kocakarıları düşündükçe burhrandır alıp götürüyor beni. İşte Kafayı yemek te buna denir. Ay tenli bunları düşündükçe kıskançlıktan ölüp ölüp diriliyorum.
Bu stresli hayatta bize moral veren şeydi Gül-endamına bakıp hasret gidermek. Lakin onu da silmiş Ay tenli neyse Allah'tan ekran görüntüsünü almıştım.