a
Aydınlanma
“Aydınlanma seçkinci bir durumdu. Bundan memnun olsak da, olmasakta böyleydi. Her çağda ve hemen hemen her alanda küçük bir grup aydınlanmış azınlık bulunuyordu. Bunlar hayatlarını, bir sonraki evrimsel aşamanın tam eşiğinde yaşıyorlardı. Belki o aşamanın gerçekleşmesine daha yüzlerce yıl vardı. Tarihin belli kilit dönemlerinde bu seçkin azınlıkların biri ya da öbürü, bütün kültürü etkileyebilecek kadar genişliyor ya da sesini çıkarabiliyordu. O zaman evrimin yoluna önemli bir taş daha döşenmiş oluyordu.”
Sayfa 314 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
İnsan beyni nesneleri bölümlere ayırmayı başardı; fakat nesneler de insan yüreğini böldü!
Sayfa 156Kitabı okudu
İnsanlık gerçekliği kazanırken düş denilen şeyi yitirdi.
Sayfa 119 - En önemli girişimKitabı okudu
İyi bilirdik aydın’ı
RoadNotTaken
@RoadNotTaken
·1ay
Aydın hiç kimse tarafından görevlendirilmemiştir: Emekçi sınıfın gözünde bir şüpheli, egemen sınıfların gözünde bir hain, reddetse bile sınıfından asla tamamen kopamayan o, halkçı partilerde bile buluyor çelişkilerini, değişikliğe uğramış ve daha da derinleşmiş olarak; girmesi halinde bu partilerde bile kendini hem dayanışma içinde, hem de dışlanmış hissediyor, orada politik güçle içten içe sürtüşme halinde çünkü hiçbir yerde özümsenemiyor. Kendi sınıfı nasıl onu istemiyorsa, o da kendi sınıfını istemiyor, ama başka hiçbir sınıf da ona kucak açmıyor. Bu durumda, aydının işlevinden nasıl söz edebiliriz: O daha çok lüzumsuz bir adam, kusurları yüzünden, ezilen sınıfların içine asla giremeden onların dışında yaşamak zorunda kalan güdük bir orta sınıf ürünü değil mi? Her sınıftan pek çok insan bugün aydının kendine, var olmayan işlevler vehmettiğini düşünüyor.
Sayfa 59 - Can Yayınları
