Kur'an-ı Kerim...
Bu kitap Allah’a yönelen her kulun anlayabilmesi için yazılmış… Dili ise Arapça değil a-RAB’cadır (Terzibaba/Necdet Ardıç’tan duyduğum bir tabir.)
Ben okumayı bilmem diyorsan Peygamber’i hatırla… Ve öyleyse “Rabbinin adıyla oku…” Bu ayeti yani “işareti” anlamaya çalış…
Gözyaşlarımla dualara sarılıyorum,gönlüm Senin elinde,bir işaret göster!
Bir toplantıya gidiyordum, ama hayırlı mı değil mi içim bir tuhaftı. “Allah’ım” dedim.
“Ben bilemem ancak sen bilirsin. Eğer bu iş benim için hayırlı değilse, yoldaki tüm kırmızı ışıklar bana yansın ve eğer hayırlıysa da yolumu aç…” Biliyor musunuz… yollardaki tüm trafik ışıkları kırmızıydı bana o gün…
Ruh benim değil, can benim değil, AŞKIN kaplamış içimdeki beni...
Bitmiyorsa sıkıntıların, karşına çıkan “aynı tür” dersler bitmiyorsa öğrenmemişsin demektir… Tabii tutulduğun sınavlara doğru cevapları verememişsin demektir… Öğretmeninle aranda bir iletişim sorunu var demektir… Artık zamanı gelmiş demektir… İşte o an bu an… Allah’la “anlamını bilmeden ezberlenmiş” değil kalbinle tamamen hissederek “hakiki” bir diyalog kurmanın, O’nunla konuşmaya dertleşmeye başlamanın, sadece O’ndan istemeye başlamanın anı…
Beynin ve kalbin kablosuz ağı!..
Herkesin O’nunla iletişimi kendi kalbinin ve beyninin “kablosuz ağ” gücüne göre değişir… Bu iletişim her birimiz ama her birimizle farklıdır…
Sayfa 25Kitabı okudu
O günler...
Allah’ımla ilk kez konuşmaya başladığım günlerdi…
Size anlatamam.
Beni hiç kırmıyordu biliyor musunuz?
Ne konuşsak onunla ilgili, bir işaret yolluyordu bana…
“Ben seninleyim merak etme” der gibiydi…
Sayfa 15 - -05.23Kitabı okudu
Hüzün kalbi diriltir imanla!..
İnsan, Allah ve İslamiyet ile tanıştığında çektiği acılar için bile iyi ki diyebiliyor, ne tuhaf değil mi?
Sayfa 14Kitabı okudu