Nietzsche'nin bir sözü var: "unutan iyileşir." Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin, gözün gördüğünü aklın unutması mantıklı gelmiyor bana. Unuttum diyen; eşyalarla dolu karanlık bir odada, her şeyin üzerine karanlık bir örtü örtülse mesela; hiç yokmuş gibi onların üzerinden yürüyebilir mi? Görmezden gelebilir, evet, yok sayabilir belki ama inkar edemez. O anlar yaşandı. Sen oradaydın. O duyguları hissettin. Şimdi göğsünden söküp atamazsın öylece. Geçmiş bir kıyafet değil; istediğinde giyip istediğinde çıkamazsın. Ama ya o karanlık odada, her şeyin üzerinde bir örtü olduğunu bilmiyor, adım dahi atmıyorsan ve hiç atmadıysan içeri; bir gölün dibine çökmüş geçmişini hatırlayabilir misin?

Sayfa 7