Cenaze merasimi saat lO'da, kilisede başladı. Ölenin arka daşlanna ve temsilcilere kartlar dağıtılmıştı, bunlar kiliseye girmek için izin kağıdı olarak kullanılıyordu. Bu kartlardan el de edemeyen Anna, seyirci kalabalığının arasından geçip yeri ne varmak için çok güçlük çekti ve ancak merasim başladıktan sonra yerini aldı. Günlerden pazardı ve bütün Petersburg sey retmek ve ölmüş olan kahramana veda etmek için toplanmış t ı . Merasim sona erdi ve ailesi, arkadaştan arkalanndaki kala balıkla beraber tabutu mezarlığa götürdüler. Eski bir gelene ğe göre, tabut mezara indirildikten sonra, ölenin dostları ve temsilciler tarafından konuşmalar yapılırdı; konuşmalann sa yısı ve uzunluğu ölenin anısına gösterilen saygının ölçüsüy dü. llk konuşmacı 1849'da Semenevski Alam'ndaki idam seh pasında Dostoyevski ile birlikte bulunanlardan Palın adındaki önemsiz bir romancıydı. Daha sonraki gençlik arkadaşı Grigoroviç, dostu Soloviev, Apollon Maikov ve bu kitapta zaman za man adı geçmiş diğer kişiler konuştular. Bir üniversite profesö r ü ve bir öğrenci konuştu. Bazılan bu olay için yazılmış şiirler okudular. Her konuşan mezara bir çelenk bıraktı; toplam ola rak 75 çelenk bırakıldı.
Annesi Alman asıllı olan Sevgi Soysal, 1936 yılı İstanbul dogumludur. Ankara Kız Lisesi:ni, ardından da Dil ve Tarih Cografya Fakültesi, Klasik Filoloji bölümünü bitirir. 1957- 1958 yıllarında Almanya'da Göttingcn Üniversitesi'nde arkeoloji ve tiyatro derslerini izler. Türkiye'ye döndükten sonra bir süre Alma n Büyükelçiligi'nde çalışır ve daha sonra TRT'ye program uzmanı olarak girer. Bu sırada takvimler 1965 yılını göster mektedir ve Sevgi Soysal'ın yazarlıga başlamasının üzerinden beş yıl geçmiştir. İlk yazıları ve öyküleri;
Dost, Yelken, At a ç gibj edebiyat dergilerinde yayımlanır.