ç
Çanakkale
1 üyeAkşama değişmez bayram ve zafer yemeği vardı: kuru fasulye, pilav ve üzüm hoşafı.
Sayfa 525Kitabı okudu
Savaşın sonuna doğru yaşla değil,kiloyla asker alınacaktı. 45 kilo çeken askerdi.
Peki o tabyaları dolduran 137 top nerede?
...
Kim yok etti bunları?
Biz!
Evet biz yok ettik.
1954 yılında Maliye Bakanlığı bu gazi topları, yani tarihimizi, hurda demir fiyatına bir hurdacıya sattı. Hurdacı da bütün topları kesti, biçti, söktü,parçaladı ve götürdü.
Nusrat mayın gemisini de sattık. Yavuz'u , Hamidiye'yi, Muavenet'i , Bandırma'yı da sattık.Kitabı okudu
Ne oldu bize?
... dünyanın Türk mucizesi diye andığı bu büyük macerayı yaşayan biz değil miydik? Yoksa bunlar milletçe birlikte gördüğümüz bir rüya mıydı? Şehitler, gaziler , kahramanlar, o öldürücü acılar, o emsalsiz sevinçler, inanılmaz başarılar hayal
miydi?
Hayır!
Hepsi gerçek.
Ama içeriden, dışarıdan söylenen ninnilerle, süslü kutular ve göz alıcı şişeler içinde sunulan uyku ilaçlarıyla bizi yeniden uyutmaya çalışıyorlar.
Tarih son kez uyarıyor:
*UYUMA EY TÜRK!*
Dirliğin, birliğin, dilin, benliğin, tarihin, yurdun, adın bir kez daha giderse, bir daha hiçbiri geri dönmez.
