Bir şâha kul olmak gerek hergiz ma'zûl olmaz ola
Bir eşik yastanmak gerek kimse elden almaz ola
Bir kuş olup uçmak gerek bir kenara göçmek gerek
Bir şerbetten içmek gerek içenler ayrılmaz ola
Çevik bahrı olmak gerek bir denize dalmak gerek
Bir gevher çıkarmak gerek hiç sarraflar bilmez ola
Bir bahçeye girmek gerek hoş teferrüc kılmak gerek
Bir gülü yıylamak gerek hergiz ol gül solmaz ola
Kişi âşık olmak gerek ma'şûkayı bulmak gerek
Aşk oduna yanmak gerek ayrık oda yanmaz ola
Yunus imdi var tek otur yüzünü hazrete götür
Özün gibi bir er getir hiç cihana gelmez ola
Sayfa 246
Sorman Yunus'tan haber dost nerdeyse orda var
Yüz bin güherden fârığ aşk denizine dalan
Sayfa 239
Dîn ü millet kodurdu ol benim canım alan
Onu duyan kişiye ne gönül kalır ne can
Duymayanlar hâlimi dinin kodu der bana
Ne ile din beslesin cansız gönülsüz kalan
Sûretimde varlığım gönül ile can idi
Cümlesin yağmaladı bana aşk bağışlayan
Sayfa 239
Dost sûreti gözgüdürür bakan kendi yüzün görür
Gelsin o kendisiz gelen ben râzımı sana direm
Can gözüyle bakan görür Yunus gözüyle gördüğün
Yoksa yaban gözü ile kimesneye ne söyleyem
Sayfa 238
Aldı benim gönlümü n'olduğumu bilmezem
Yavı kıldım ben beni isteyip bulamazam
Gönlüsüz girdim yola hâlimden gelmez dile
Bir dem derdim demeye bir dertli bulamazam
Şâkirim derdim ile sataştım güle güle
Dertliler bulıcağız ben seni bulamazam
Aydırlar ise bana senin gönlün kim aldı
Nice haber vereyim ağlarım aydımazam
Bu benim gönlüm alan doludur cümle âlem
Nereye bakar isem onsuz yer göremezem
Ayık olup oturman ayaksızlar getirmen
Severim aşk esriğin ben ayık olamazam
Yunus'a kadeh sunan Ene'l Hak demin vuran
Bir cür'a sundu bana içtim ayılamazam
Sayfa 235
Dost elinden ölür isem hiç gümansız geri gelem
Ganimet görüp bu demi can şükrâne veri gelem
Canın dırıyg tutan kişi dost katından ırak düşer
Fidî kılam yüz bin canı ıraklıktan beri gelem
Cercis'leyin ol dost beni yetmiş kez öldürür ise
Bin (kez) dahı ölür isem yüz bin kez ileri gelem
Sayfa 234
Kimin sözün kim bile akıl ermez bu hâle
Yarın anda bell' ola Müslüman mürtedimiz
Yunus canın yenile kim dostluğun anıla
Aşk ile dinler isen bilesin kudretimiz
Sayfa 227
Bu aklı fikr ile Mevlâ bulunmaz..
Yârab bu ne derttir derman bulunmaz
Ya bu ne yaradır zahmı belirmez
Benim garip gönlüm aşktan usanmaz
Varır aşka düşer hiç bana dönmez
Döner gönlüm bana öğüt verir çok
Âşık olan gönül aşktan usanmaz
Sayfa 225
Seninle dirliğim senden ırılmaz
Hayat seninledir sensiz dirilmez
Benim münâcâtım senden yanadır
Sana varan yolum sensiz varılmaz
Sensin gözlerim içre bile bakan
Sen bile bakmasan yolum görülmez
Sen ayrı ben seni nerde bulayım
Sensiz bu hak nefes ömrüm sürülmez
Sefer kılsam bana yoldaş olursun
Karâr etsem gene sensiz durulmaz
Sayfa 223
N'idem ben gönül ile benimle bile bir dem durmaz
Mâ'şuk yüzün gördü meğer öğütleyip ökün dermez
Tanğrı için ey uslular gönlüm bana buluverin
Vardı dost ile buluştu bana geri boyun vermez
Bunun gibi gönül ile nice dirlik iltebilem
Bıraktı yabana beni bir dem gelip hâlim sormaz
Sayfa 222