Elif Şafak' ın ilk kez kurgu değil de fikir yazılarını içeren bir eserini okudum ve şaşırdım. Kurgudaki gücü, hikayelerindeki yoğun mistisizm, başka bir zaman başka bir boyuttanmış gibi hissettiren didaktik karakterler... Elimde tuttuğum kitabın gazetede yazdığı dönemlerdeki köşe yazılarından derlenmiş ve ticari amaçla piyasaya sunulmuş olduğu gerçeğini unutup romanlarındaki sihri aradım. Sonuçta hepsi birer denemeydi ve dönemin gazetesinde belli bir kitle için yazılmıştı. Gündelik hayattan, aileden, ilişkilerden, az biraz da sanat ve edebiyattan beslenmiş ve tamamen yazarın belli konulardaki fikirlerinden kaleme alınmış küçük anekdotlar. Deneme dediğin öyle olur, ne bekliyorsun diyebilirsiniz. Romanda çok iyi olan biri iyi bir şair olmayabilir mesela, iyi bir deneme ustası da kötü bir romancı olabilir. Yani her şey olmak için zorlamamalı diyorum. Bazen bazı şeyler olmasa da olur, hatta olmasa daha iyi olur.
