d
Dil
7 member · 1 new postDil, kişinin hissiyatını şerh etmekten sakınıp susarsa, bülbüllerin dalında baykuşlar öter.
Sayfa 146
Bize göre, millî dile yabancılaşmanın en önemli belirtisi, nesillerin "milli kitaplığına yabancılaşması"dır.
Dil, bir milletin bütününü kavrar. O, herhangi bir "neslin", "tabakanın", "sınıfın", "kurumun" ve "şahsın" tekelinde değildir ve olamaz. Dil, bir milletin dününü, bugününü ve yarınını kucaklayan muhteşem bir "kültür hazinesidir. Bilindiği gibi insan grupları, hayvanlardan farklı olarak "yazılı" ve "sözlü" dil vasıtası ile "millî tecrübelerini" biriktirebiliyor, gelecek nesilere yine bu iki vasıta ile aktarabiliyor. Yani "yazılı ve sözlü dil", bir milletin, zaman içinde, gelip geçen nesillerini birbirine bağlar, bütünleştirir ve güçlendirir.
Kültür emperyalizmi, "millî dile yabancılaşma" problemini daha da derinleştirir. İster hudut boylarındaki "kültür sürtüşmelerinden" doğsun, ister "yabancı ülkelerde çalışmak, okumak ve iş bulmak" ihtiyacından kaynaklansın, ister yanlış ve sakat maarif ve dil politikalarından beslensin, bir milletin çocuklarını, birbirini anlamaz duruma getiren her gelişme tehlikelidir. Kültür temasları, bir dilin zenginleşmesi için ne kadar zaruri ise, emperyalizme dönüştüğü zaman da o kadar vahim neticeler vermektedir. Bu durumda "millî dil" ikinci plana itilmekte, ilimde, teknikte, iktisadi ve akademik faaliyetlerde, yabancı bir dil ön plâna geçmektedir. Böylece, millî dil, bizzat kendi ülkesinde hor ve hakîr görülmektedir.
Dil, millete aittir ve ona izafe edilir; Türkçe, Arapça, Farsça, İngilizce, Almanca, Yunanca gibi... Fertlerin, sınıfların ve içtimai tabakaların "ayrı" bir dili yoktur. Bunlar, kendi hususiyetleri ve şartları içinde "millî dili" kullanırlar. Aralarındaki fark, üslup, ifade, yetişmişlik seviyesinden kaynaklanır. Ama dil ayrı dildir. Şiveler, ağızlar ve lehçeler dahi çeşitli tarihî, coğrafi ve zaruri şartların tesiri ile oluşmuş "nüans"ları ifade eder.
Dil, milli bir müessesedir. Milletin ihtiyacından doğmuş, milletle birlikte gelişmiş, milletle birlikte yaşamış, milli tecrübeye bağlı olarak zenginleşmiştir. Kısaca dil, milletle bütünleşen ve milleti bütünleştiren bir içtimai müessese olarak ele alınmalıdır