·
Puan vermedi
Spoiler İçerir!
merhabalar, 
Seçilmiş Kişi 
Lois Lowry nin okuduğum ilk kitabıydı. incelemeye geçmeden önce başlıkta da belirttiğim gibi incelemem spoiler içerecektir önemle belirtmek isterim.
eser bilinmeyen distopik bir gelecek zamanda geçiyor. başta her şey çok güzelken Jonas ın seçilmesiyle geri plandaki acımasız ve tek düze yaşam göz önüne seriliyor. distopya okumayı
Korkunç bir ıstırabın pençesinde ve dehşet içindesindir ama acıyı henüz hissedemezsin, çünkü her şeyden önce soluk alabilmek gerekir.
Sayfa 232Kitabı okudu
Azınlık olmak, hatta tek kişilik bir azınlık olmak sizi deli yapmıyordu. Bir yanda doğru vardı, diğer yanda doğru olmayan vardı ve tüm dünyaya karşı gelip doğruya inancını yitirmiyorsan deli değildin.
Sayfa 226Kitabı okudu
Toplumumuzda, olup bitenleri en iyi bilenler aynı zamanda dünyayı olduğu gibi görmekten uzak kişilerdir. Genelde insanın anlayışı ne kadar iyiyse yanılgısı da o kadar büyüktür; ne kadar zekiyse o kadar akıldan uzaktır.
Sayfa 224Kitabı okudu
Kitleler asla kendiliğinden isyan etmez ve hiçbir zaman sırf ezildikleri için ayaklanmazlar. Aslında onlara mukayese için ölçütler vermediğiniz sürece ezildiklerinin bile asla farkına varmayacaklardır.
Sayfa 216Kitabı okudu
“I could love you, Juliette—I would treat you like a queen—”
WarnerKitabı okudu
I almost forget that she still hates me, despite how hard I’ve fallen for her.
And I’ve fallen.
So hard.
"(...) Tanrılar adildir. Hiç kuşkusuz. Son tahlilde görünen o ki, tanrıların yasalarını, toplumları idare eden kişiler dikte ederler; İlahi Taktir düşüncesi, insanlardan çıkar."
Sayfa 234Kitabı okudu
"Öyleyse Tanrı'nın olmadığını mı düşünüyorsunuz?"
"Hayır, büyük olasılıkla bir tane var."
"Öyleyse niye?"
"Fakat farklı insanlara farklı gösteriyor kendini. Modernlik öncesi çağlarda kendini, bu kitaplarda tarif edilen biçimde gösteriyordu. Şimdi ise..."
"Şimdi nasıl gösteriyor kendini?"
"Kendini yokluk şeklinde gösteriyor; sanki hiç yokmuş gibi."
Sayfa 232Kitabı okudu
"'Sahip olduğumuz şeyler bize ne kadar aitse, biz de o kadar kendimize aitiz. Kendimizi biz yaratmadık, kendimizden üstün olamayız. Bizler kendimizin efendileri değiliz. Biz Tanrı'ya aitiz. Öyleyse meseleye kendi mutluluğumuzun penceresinden bakamaz mıyız? Kendimize ait olduğumuzu düşünmek, mutluluk ya da rahatlık sebebi olabilir mi? Genç olanlar ve refah içinde yaşayanlar böyle düşünebilirler. Böyleleri, her şeye sahip olmanın yüce bir şey olduğunu düşünebilirler; çünkü kimseye bağımlı olmamayı, görünmeyen hiçbir şeyi düşünmek zorunda olmamayı, sürekli bir şeyleri kabullenmenin sıkıcılığından, sürekli dua etmekten ve başkalarının iradelerini etkileyişlerinin sorumluluğundan muaf olmayı kendi tarzları sayarlar. Ancak zaman geçtikçe onlar da bütün insanlar gibi, bağımsızlığın insanlara özgü bir şey olmadığını -bunun doğal bir durum olmadığını- , bir süre idare edebileceğini, ama bizi güven içinde sona taşıyamayacağını anlarlar...'"
Sayfa 230Kitabı okudu
"Eğer Tanrı'yı biliyorsanız niye onlara anlatmıyorsunuz? Tanrı hakkındaki bu kitapları niye vermiyorsunuz insanlara?"
"Onlara Othello'yu neden vermiyorsak, bunları da aynı nedenle vermiyoruz; eskiler de ondan, yüzlerce yıl öncesinin Tanrısını anlatıyorlar. Şimdinin Tanrısını değil."
"Ama Tanrı değişmez ki."
"İnsanlar değişir ama."
"Ne fark eder?"
"Öyle bir fark eder ki..."
Sayfa 230Kitabı okudu
“Mutluluk zor zanaat, özellikle de konu başkalarının mutluluğu olunca. İnsan eğer sorgulamaksızın kabullenmeye şartlandırılmamışsa, mutluluk, gerçekten çok daha zor bir uğraş.”
Sayfa 226Kitabı okudu