Teslimiyet...
Hamile bir ceylanın doğum sancısı başlar ve rahat doğum yapmak için, ormanın uzak bir köşesine gider. Nehrin kenarında, doğum yapacağı esnada, bir anda gök gürler, şimşek çakar ve ormana yıldırımın düşmesiyle ormanda büyük bir yangın çıkar.
Ceylan, yangından uzaklaşmak için sağına döner, bir bakar ki, ona ok atmak için bekleyen bir avcı var. Bu sefer soluna döner, ancak o tarafta da aç bir aslanın kendisini yemek için pusuda beklediğini görür.
Ceylan bir kıskacın içinde kalmıştır. Ya avcının okuna teslim olacak, ya aç olan aslana yem olacak, ya da yanan ormanda kül olup gidecektir. Dört bir yanı tehlikeyle doludur ceylanın. Tehlikenin ortasında, hiç bir yere kaçışı ve yapacak bir şeyi olmayan ceylan, hem hamile hem de zayıf olmasına rağmen, gücünün yettiğini yapmaya yani doğumunu gerçekleştirmeye karar verir.
Ceylan gözlerini kapatmış doğumunun gerçekleşmesini beklerken, okunu atmaya hazırlanan avcının yakınlarına bir anda yıldırım düşer. Düşen yıldırımdan etkilenen avcının yayından çıkan ok, yön değiştirerek aslana isabet eder. Aslan oracıkta ölür. Yağan yağmur ise kısa sürede yanan ormanı söndürür.
Ve ceylan sağ salim doğumunu yaparak kurtulur..
💚 Doğa, orman, ağaçlar, yani yeşil insanın aradığı tüm cevapları verir genelde.
Hayret etmem bir kar tanesine,
deniz kabuğuna, yaz manzarasına ya da yıldızların görkemine: Benim hayretim, altında evrenin yattığı zorunlu güzelliğedir; her şeyin resimsel olduğuna ve olmak zorunda olduğuna, gökkuşağının, ufuk çizgisinin, gökkubbenin kemerlerinin gözün tabiatına uyan birer sonuç olduğunadır. Baktığım her yerde ihtişam ve zarafet görmekten başkası elimden gelmezken, heves dolu budalaların beni bir çiçek bahçesini, ışıkla altına bulanmış bir bulutu veya bir şelaleyi takdir etmek için çekip götürmesi gerekmiyor.
İçte yatan zorunluluk, kargaşanın çehresine güzelliğin gülünü nakşederken ve Doğa'daki ana maksadı uyum ve neşe olarak dışa vururken, orada ya da burada rastgele bir pırıltıyı seçmek ne kadar da boşuna.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Çocukluğumun geçtiği evin bahçesinde kocaman bir Erik ağacı vardı. En sevdiğim şey ağaca tırmanıp o eriklerden toplamaktı. Şimdi yürüyüş yaptığım yolun kenarında da erik ağaçları sıra sıra.. bir kaç tane topladım ama nasıl tatlı bir duygu. Çocukluk gider, çocuk ruhu kalır yinede...🥹
youtu.be/gInR24wjdEQ?si=...
Doğa sizden izin istemez;
Sayfa 17Kitabı okuyacak
Mistik bir insan olarak çok sık içinde olduğumu farkettigim haller..
Devasa büyüklükte bu muhteşem ağaçtan foto almak için durdum da, sonra durduruldum mu diye emin olamadım. Hayatın zamanlaması, tevafukları bazen çok şaşırtıcı geliyor.