oluyor işte, gidiyor hayat. bu pek matah bir şey değil gibi durabilir ama öyle değil.
zihne gönderme
Hiç durmuyorsun,
bebek bir köpek gibi oradan oraya zıplıyorsun
ve sürekli meraklısın
bu rağmen gelişen gücünün farkında değilsin.
Yavaşla ama durma,artık anla bu dengeyi.
aklımla düşmeyi bir türlü beceremedim bu hayatta, çok sarsıcı bir öğrenemeyiş bu.
rüzgar, ilham perilerimin tatlı kayığı olmalı, yoksa bu rüzgara sor tutkusu bir sörf edasında nasıl salınabilirdi ki bende ?