e
Edebiyat eleştiri kuram
Sanat hayata daima "Ama yine de!" der.
Biçimlerin yaratılması bir uyumsuzluğun varlığının en derin doğrulanışıdır.
Sayfa 79 - Metis yayınları haziran 2019Kitabı okudu
"Roman somut, yaşanmış bir deneyim olarak, bütünlüğün parçalandığı ama bütünlük ihtiyacının sürdüğü bir dünyanın epiğidir."
Sayfa 12 - Metis yayınları haziran 2019Kitabı okudu
“Roman, Fichte’nin söylediği gibi, mutlak günahkarlık çağının biçimidir ve dünyaya aynı yıldızlar hükmettiği sürece baskın biçim olarak kalacaktır"
Sayfa 153 - Metis yayınları haziran 2019Kitabı okudu
"İnsanların arasına karışıldığı anlarda bile, okumak ayrılmaktır"
Sayfa 230 - Ayrıntı Yayınları 2013Kitabı okudu
Ben, insan olmak istiyordum. Fakat bir gün deniz kenarında tuhaf bir nesne buldum, bunun ne olduğunu merak ettim ve filozof oldum."
Sayfa 256 - Ayrıntı Yayınları 2013Kitabı okudu
Şairin iyi olup olmadığını anlamanın en iyi yollarından biri, ödünç alma şeklini test etmektir. Toy şairler taklit eder; olgun şairler çalar; kötü şairler aldıkları şeyi tahrif eder; iyi şairler ise, aldıkları şeyi daha iyi bir şeye, en azından farklı bir şeye dönüştürürler.
Sayfa 199 - Ayrıntı Yayınları 2013Kitabı okudu
Ben de Freud gibi, bizi çevreleyen gerçeklikten hoşnutsuz olduğumuz ve içinde yaşadığımız dünyaya alternatif bir dünya sunduğu için edebiyatın bizi çektiğine inanıyorum.
Sayfa 100 - Ayrıntı Yayınları 2013Kitabı okudu
Kiminle konuşursak konuşalım, ne konuşuyor olursak olalım, aslında her zaman kendimizle konuşmaktayızdır. Psikoterapistler bunu bildikleri için kendileri konuşmaz, sordukları sorularla hastayı konuşturmaya çalışırlar
Sayfa 176 - Ayrıntı Yayınları 2013Kitabı okudu
Freud, duvardaki Venüs heykelini yanlışlıkla düşürüp kırmasının kızının iyiye giden sağlığın-dan dolayı şükranlarını sunmak için bilinçaltı tarafından yapılan bir eylem olduğunu iddia eder.
Bir sabah, ayağımda hasır terlik ler, üzerimde sabahlıkla bir odadan ge çerken ani bir dürtüye kapıldım ve ayağımdaki terliklerden birini, güzel, küçük bir mermer Venüs'ün desteğinden kurtularak düşmesine neden olacak şekilde duvara fırlattım. Heykel parçalara ayrılırken, hareketsizce Busch'tan şu dizeleri mırıldanıyordum:
Oh, Venüs! O artık yok!
Yaşasın tıp!
Bu yabani davranış ve benim hasarı soğukkanlı kabullenişim o günkü vaziyete bakarak açık lanabilir. Ailemden biri ağır hastaydı ve söyleme sem de ondan ümidimi çoktan kesmiştim. [Freud burada kızı Sophie'den bahsetmektedir.] O sabah, sağlığında ciddi bir gelişme olduğu haberini almıştım ve kendi kendime "Demek tüm bunlardan sonra yaşayacak!" dediğimi hatırlıyorum. Benim bu zarar vermeye yönelik şiddet hücu mum bu sayede kadere olan minnet duygumu ifade etmeme ve -şükür olarak bir şeyi bağışlamaya dair adak adamışım gibi-onun sağlığına yeniden kavuşması için bağışladığım bir kurbanı "kurban etme" görevini gerçekleştirmeme yaradı.
Sayfa 244 - Ayrıntı Yayınları 2013Kitabı okudu