Dostoyevski’nin henüz yirmi dört yaşında kaleme aldığı İnsancıklar, Rus edebiyatının ilk toplumsal romanlarından biri kabul ediliyor. Sınıf çatışması, edebiyat sevgisi ve hayata tutunma çabasının iki dostun mektuplarıyla anlatıldığı bu eser, büyük yazarın okuyucunun karşısına çıktığı ilk kitabı.
“Aynı eski, bildik eşyalara bakındım durdum. Aynı gri, kasvetli eşyalara... Eskisinden farklı görünmüyorlardı. Peki o mürekkep lekeleri, masa, aynı sandalyeler. Zaten önceden gördüklerim miydi gerçekten? Evet, aynılardı, tamamen aynılardı hem de. Peki, o zaman ben neden durduk yere yeniden doğmuş gibi davranmıştım ki? O ruh hâlinin sebebi neydi? Benim için birden güneş doğmuş, gökyüzünü maviye çevirmişti de o yüzden. Neden öyle olmuştu? Neden bazen, gerçek olmasa da, tatlı kokular bahçeye dolmuş gibi oluyor? Benim aptalca hayal gücümün ürünü olsa gerek hepsi. Bazen insan duygusallığa sürüklenip hayatının neye benzediğini unutuyor. Hatta heyecanından gereksiz heveslere kapılıp kendini kandırıyor işte
Fyodor Dostoyevski
İnsancıklar
Albayım bu eseri bir daha okuyacakmıyım
Merhabalar,
Tehlikeli Oyunlar ı geçen sene okudum bu sene de 
Berfin Erdoğan e eşlik edip tekrar okudum (teşekkür ederim nezaketin için) . Ben bu esere edebiyatın Kutsal Kitabı dicem.
Ölene kadar tekrar okunması gereken, her okunduğunda bambaşka hissiyat veren 
Oğuz Atay ve 
Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar ile birlikte nerelere gittim, neler oldu, Albay benim vicdanım mı?
Olric yüreğimizin derinlikleri mı?
Korktum bu eserlere incelemeye yazmaya,Albaydan korktum, Bilgeden korktum, Hikmet'ten korktum tehlikeli oyunlara dahil olmak istedim çekindim hep korktum hep.
Belki bir gün bende dahil olurum size buram buram içime çekerim eseri.
Neyse kafanız karışmasın okuyun bu eseri ama bir kere değil 2,3 defa okuyun ki her okuduğunuzda başka bir keyif alın.
Kitap okurken keyif alanlara söylüyorum tekçe okuyun.
Bende eşlim edicem zaten size.
Tekrar,tekrar okuycam
Keyifli okumalar dilerim, kitaplarla kalın. (Kusura bakmayın bu kitabın etkisinden çıkana kadar ben bu
şekil konuşurum :))
Ey aşk, vardığım yer; Uzun uzun anlatılacak gibi değil
Cömertliğin ve dürüstlüğün anası, minnettarlığın ve dayanışmanın kardeşi, nefretin ve cimriliğin düşmanı olan dostluk son derece kutsaldır; kendi için ne istiyorsa karşısındaki için de aynını hem de karşılık beklemeden büyük bir erdemle yapmaya hazırdır ve yalnızca kendi çapında hürmete değil sonsuz övgülere de layıktır.
Decameron hikâyelerden
