e
Ehli Sünnet
Konu, Yezid ve Yezid'e lânet etmek meselesiydi. Gazzâli(ra.), bu meşhur fetvasında Yezid'in Hüseyn bin Ali'yi öldürme emrini verdiğinin ve olaya karıştığının kesin olmadığını belirtmiş, bu durum kesin olsa bile bir nefsi katletmenin küfür değil fısk olduğunu öne sürmüştü. Ayrıca Yezid, tevbe etmiş olabilirdi, dolayısıyla değil bir insana bir hayvana bile lânet etmek şeriatta yasaklanmıştır diyerek. Yezîd'in lânetlenmesi caiz değildir." fetvasını vermişti.¹ Bu fetva, bazı sahabeleri açıkça lanetleyen Şiîler'in meskun bulunduğu Kerh mahallesinde ve Bağdat'ın birçok yerinde tepkiyle karşılandı.
Sayfa 115 - ağaç kitabevi / Bağdad Nizamiyesi'nde / İbn Hallikân, Vefiyat, 2/449-450; Dimyeri, Hayâtu'l-Hayvân, 1/246, baskı 1292Kitabı okudu
Allah'ın İslam'ı koruma muradının tahakkuku , peygamber efendimiz (sav)'in pratiğidir.
Sayfa 19Kitabı okudu
Dünya Sevgisi
Birinci dereceden Dünyaya önem veren kimsenin, Allah dört hasleti onun kalbinden hiç çıkarmaz:
1. Kurtuluşu olmayan bir endişe
2. Hiç boş vakit bırakmayan kesintisiz bir meşguliyet
3. Hiçbir zenginliğe varamayan fakirlik
4. Hedefine varması imkansız bir ihtiras
Sayfa 17Kitabı okudu
Hiç şüphe yok ki İslâmi uyanış, izlenen menhec sahih olmadığında dosdoğru giden güzergâhından çıkacaktır. Geçmiş tarihimizde bizler için ibret alabilenlerin alabileceği şu ibret vardır: Yoldan ayrılıp fırkalara bölünme, yalnızca sözünü ettiğimiz doğru menhecden kayıldığında meydana gelmiştir.
Buradan hareketle kesin olarak anlaşılmıştır ki İslâmî akîdenin anlaşılması hususunda Selef-i Salihin menheci, yani Ehli Sünnet Ve'l Cemaat menheci, İslâm ümmetinin gerçek manada Müslüman bir ümmet olup Allah'ın yardımını, rızasını ve yeryüzünde otorite sahibi olmayı hak edebilmesi için ilk sıraya alması gereken sahih menhecin tâ kendisidir.
Sayfa 25Kitabı okudu
İnancı ve fikirler alanında bir ömür boyunca araştırma ve münâzaradan sonra onun durumu, Subkî'nin daha sonraları dediği gibi, güçlü ve yenilmez bir pehlivanın haline benziyordu. Pehlivan, bir grup saf ve temiz yürekli ahalinin gözleri önünde, İslâm diyarına saldıran düşman saflarına doğru yöneldi. Onları târumar etti, çoğunun el ve ayaklarını kırıp muzaffer bir şekilde geri döndü. Üstünü başını yıkadı, çatışmada üzerine bulaşan kanları temizledi ve bu saf insanlarla birlikte namaza durdu. Ama onlar, elbisesinin namaza uygun (temiz) olmadığı zannıyla kendilerini kenara çektiler ve ona inanmama gibi bir tavır sergilediler.¹ Tuslu pehlivan hayatı boyunca İslâm için din ve mezhep muhalifleriyle savaşmıştı. Felsefeciler, Şîa, Bâtıniyye ve Ehl-i Sünnet itikadı konusunda şüphe ve tereddüt edenlerin tümüyle mücâdele etmişti; ama şimdi, inziva ve sükûnet günlerin de onu felsefe ehlinin eğilimleri içinde olmakla itham ediyorlardı.
Sayfa 268 - ağaç kitabevi / dönüş / ¹ Subkî, Tabakât, 4/129.Kitabı okudu
İnsanlar için çıkarılmış hayırlı ümmet de müslümanlardır..
Sayfa 43Kitabı okudu
